Florent Van Cauwenbergh

Van Cauwenbergh promoveerde tot doctor in de rechten (1863) en kandidaat notaris (1864) aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij werd advocaat en notaris (1886-1911).

Hij werd in 1872 gemeenteraadslid en burgemeester (1872-1911) van Lier na de machtsovername door de Katholieke Partij. In 1870 werd hij verkozen tot provincieraadslid (1870-1894), ondervoorzitter (1885-1889) en voorzitter (1889-1894) van de provincieraad van Antwerpen.

Hij werd in 1894 verkozen tot volksvertegenwoordiger (1894-1921) voor het arrondissement Mechelen en vervulde dit mandaat tot in 1921. Van 1921 tot 1923 was hij gecoöpteerd senator. Van Cauwenbergh had aandacht voor de Vlaamse Beweging, maar bleef gematigd. In de provincieraad sprak hij Nederlands. Als burgemeester was zijn eerste beleidsdaad het vernederlandsen van de verslagen van het schepencollege.

Hij vond geen aansluiting bij de nieuwe (wat radicalere) groep van flaminganten die begin 20e eeuw de vernederlandsing van het onderwijs en specifiek van de Rijksuniversiteit Gent vroegen. Bevriend met kardinaal Mercier, diende Van Cauwenbergh zelfs een wetsvoorstel in, tegen het voorstel van Frans Van Cauwelaert over de vernederlandsing van Gent.

Een straat in Lier werd naar Van Cauwenbergh vernoemd: de Florent Van Cauwenberghstraat. Voordien was dit een onderdeel van de Mechelsestraat. De straat staat vermeld op de Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed.[1]