George Bergmann

Hij was de zoon van een voormalig (achtergebleven) soldaat (Georg Bergmann) die gehuwd was met een lokale burgerdochter (Catharina van Zinnicq). Zijn vader oefende vervolgens verschillende overheidsfuncties uit, waaronder belastingsontvanger te Lier. Bergmann studeerde af als doctor in de rechten aan de Rijksuniversiteit Gent in 1828. Vervolgens ging hij aan de slag als advocaat. Bij het uitbreken van de Belgische Revolutie was hij het enige familielid dat niet uitweek. Als orangist maakte hij vervolgens een zware periode door, waarover hij later getuigt in het postuum uitgegeven Gedenkschriften.

Hij huwde de dochter (Josephine Giese) van een Duitse scheepsmakelaar die zich te Antwerpen had gevestigd ten tijde van Napoleon. Hij werd politiek actief in een kern van gelijkgezinde orangisten en later liberalen te lier. Hij was daarbij actief betrokken bij de uitbouw van het Lierse liberale verenigingsleven, zo was hij de stichter, en tevens een tijdlang voorzitter, van de Lierse Liberale Associastie. Tevens was hij geëngageerd in tal van (liberale) organisaties zoals de muziekmaatschappij De Groote Harmonie, de zangmaatschappij De Nethegalm, het leesgezelschap Eenheid en Vooruitgang en de toneel- en letterkundige maatschappij Tony's Vrienden. Deze laatste was gesticht ter nagedachtenis aan zijn zoon Tony in 1875. In 1879 werd hem als liberaal kopstuk de communie geweigerd en deze gebeurtenis vervreemdde hem definitief van de kerk.

Daarnaast was hij actief in de prille Vlaamse Beweging. Een van zijn jeugdvrienden uit zijn studententijd was Jan Frans Willems, de vader van de Vlaamse Beweging. Diens broer was tevens gehuwd met een zus van George Bergmann.[1] In 1838 werd Bergmann verkozen in de Lierse gemeenteraad, in 1846 werd hij tevens provincieraadslid en in 1848 werd hij aangesteld als schepen van Financiën te Lier. In deze hoedanigheid was hij verplicht de wetten van 1919 en 1920 inzake de inkomstenbelasting uit te voeren en de gevolgen hiervoor voor de gemeentefinanciën te compenseren door ze (blijvend) te saneren.[2] In 1853 werd Bergmann burgemeester.[1] De ideologische strijd tussen katholieken en liberalen verscherpte en in 1858 lukte het hem niet om als liberaal provincieraadslid verkozen te worden in het kanton Lier. In 1872 veroverden de katholieken de meerderheid en vormden het nieuwe Liers stadsbestuur en moest hij zijn burgemeesterssjerp moest inleveren.

Zijn zoon Anton Bergmann speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van het liberaal flamingantisme[3] en kreeg daarin de volle steun van zijn vader.[1]

Bij zijn dood in 1893 werd hij burgerlijk begraven, wat toentertijd nog uitzonderlijk was te Lier.[4]

In Elsene werd er een straat naar hem vernoemd, met name de George Bergmannlaan.[2]

• Uit vader Bergmann’s gedenkschriften (1895, postuum)