Federica de Cesco

Tijdens haar jeugd woonde ze in verschillende landen binnen en buiten Europa, onder andere Italië, Frankrijk, Noord-Duitsland, België en Ethiopië. De meisjesboeken die ze te lezen kreeg, vond ze niet goed genoeg. Daarom begon ze al heel jong zelf boeken te schrijven. Als debuut schreef ze het indianenverhaal 'De Rode Zijdesjaal' in 1956. Ze was toen achttien jaar. Federica studeerde kunstgeschiedenis en psychologie aan de Universiteit van Luik. In 1962 trok ze naar Zwitserland, ze woont daar in de stad Luzern. Sinds 1971 is ze getrouwd met de Japanse fotograaf Kazuyuki Kitamura, waarmee ze vaak op reis gaat. Samen schreven ze enkele reisboeken. Ze hebben twee kinderen.

De eerste boeken van Federica de Cesco waren romantische avonturenverhalen die zich in verre landen afspelen en altijd goed aflopen. Later werden de verhalen minder avontuurlijk en kwam er meer aandacht voor het karakter van de hoofdpersonen, meestal jonge vrouwen in een niet-westerse cultuur. Vaak komen haar hoofdpersonages in een confrontatie terecht tussen twee culturen, waarbij ze dan uiteindelijk voor de traditionele cultuur kiezen. Veel van haar boeken gaan over de nomaden in de Sahara - waar ze zelf een tijd verbleef - en over Japan. Ook schreef ze boeken over Indianen, Atlantis, Tibet, Mongolië en Griekenland. Enkele van haar meer hedendaagse boeken gaan over Zwitserland. De laatste jaren spelen dieren een belangrijke rol in haar boeken, met name dolfijnen en paarden.

Hieronder volgt haar werk dat vertaald werd in het Nederlands. Dit gebeurde door enkele bekende Belgische en Nederlandse auteurs, zoals Karel Verleyen.