Medicinale chemie

De medicinale chemie (ook wel farmacochemie of farmaceutische chemie) is een interdisciplinaire wetenschap die theorieën en methoden uit de scheikunde, meer bepaald de organische chemie, toepast in de farmacie. Ze bestudeert chemische stoffen die een potentieel gunstige invloed kunnen uitoefenen op een ontregeld organisme en is betrokken bij het ontwerp en de synthese van geneesmiddelen.[1] Het omvat de uitvinding (of ontdekking), onderzoek, ontwikkeling, identificatie en bereiding van biologisch actieve componenten, de studie van het metabolisme, de interpretatie van hun werkingsmechanisme op moleculair en cellulair niveau en het opstellen van structuur-activiteitsrelaties. Tijdens het gehele onderzoeks- en ontwikkelingsproces worden concepten en methoden uit de farmacologie, geneeskunde, organische synthese, chemische biologie, enzymologie, toxicologie, genetica, statistiek, theoretische chemie, biochemie en biotechnologie gebruikt.

Stoffen die als geneesmiddelen worden gebruikt, zijn doorgaans organische verbindingen. Deze worden opgedeeld in een aantal klassen, al naargelang hun fysiologische werking, de aanwezige functionaliteiten of de receptoren in het lichaam waarop zij binden. Organische verbindingen kunnen relatief klein zijn (zoals atorvastatine en acetylsalicylzuur), maar ook zeer groot (proteïnen, antilichamen, hormonen, ...). Een kleinere groep geneesmiddelen is anorganisch van aard. Voorbeelden daarvan zijn metaalgebaseerde stoffen, zoals cisplatine en lithiumcarbonaat. Verder komen ook coördinatieverbindingen tussen organische liganden en metalen voor, zoals gadoxetaat.

Centraal binnen de medicinale chemie staat de synthetische aanpassing van bepaalde actieve verbindingen, die vervolgens worden gescreend op bepaalde targets, zoals proteïnen, enzymen of receptoren. Chemische modificatie kan leiden tot verbindingen met hogere dan wel lagere activiteit.

Een recente ontwikkeling is de toepassing van kwantummechanische en computationeel-chemische methoden bij het in silico ontwerpen van farmacologisch actieve verbindingen. Verscheidene algoritmen zijn hiervoor beschikbaar.

Literatuur
  • (en) G. Thomas (2003) – Medicinal Chemistry, An Introduction, John Wiley & Sons Ltd. – ISBN 978-0-470-02597-0
  • (en) R. Silverman (2004) – The Organic Chemistry of Drug Design and Drug Action, Academic Press – ISBN 978-0126437324
  • (en) G.L. Patrick (2009) – An Introduction to Medicinal Chemistry, Oxford University Press – ISBN 978-0-19-923447-9
  • (en) J.E. Rice (2014) – Organic Chemistry Concepts and Applications for Medicinal Chemistry, Academic Press – ISBN 978-0128007396

Zie ook
Zie de categorie Medicinal chemistry van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.