Zeearend

De zeearend (Haliaeetus albicilla), soms Europese zeearend of witstaartzeearend genoemd, is een roofvogel uit de familie der havikachtigen (Accipitridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Falco albicilla in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2] Het is de grootste roofvogel van Noord-Europa.[3][4]

Zeearend
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Accipitriformes
Familie:Accipitridae (Havikachtigen)
Geslacht:Haliaeetus (Zeearenden)
Soort
Haliaeetus albicilla
(Linnaeus, 1758)
Originele combinatie
Falco albicilla
Voorkomen als: jaarvogel (donkergroen), zomergast (lichtgroen) en wintergast (blauw)
Vliegende zeearend (volwassen)
Afbeeldingen Zeearend op Wikimedia Commons
Zeearend op Wikispecies
Portaal    Biologie
Vogels
Close-up jonge zeearend

Uiterlijke kenmerken

De lengte van een volwassen zeearend bedraagt 70 tot 92 cm, de vleugelspanwijdte is 200 tot 250 cm en het gewicht 3,1 tot 7,5 kg. Een zeearend kan tot 20 jaar oud worden.

Vanwege de grote spanwijdte wordt de zeearend ook wel de 'vliegende deur' genoemd. Buiten zijn enorme spanwijdte vallen zijn grote gele snavel, de diep gevingerde vleugels en zijn witte staart op. Jonge exemplaren hebben die witte staart overigens niet.

Voedsel

Het voedsel van de zeearend bestaat uit vis, (water)vogels, kleine zoogdieren en aas. Soms stelen ze voedsel van andere roofvogels.

Vijanden

Volwassen zeearenden hebben eigenlijk geen natuurlijke vijanden, afgezien van de mens. Eieren en kuikens lopen echter het risico door roofdieren te worden buitgemaakt.

Voortplanting

Zeearenden zijn sociaal levende dieren zonder territorium. Ze kunnen rustig naast elkaar broeden. Eieren leggen ze in hoge nesten, meestal in bomen bij moerasgebieden of op een steile rotswand langs kustgebieden. Het legsel bestaat meestal uit twee of drie witte eieren.

Verspreiding

Oorspronkelijk kwam de zeearend in geheel Europa voor, maar op veel plaatsen zijn de aantallen sterk terug gelopen of is de soort verdwenen, vooral in Midden- en Zuid-Europa. Wel nemen de laatste tijd de aantallen in veel landen weer sterk toe. Zo is in Denemarken het aantal broedparen toegenomen van één broedpaar 1995 tot 94 broedparen 2017. In Nederland waren er 10 broedparen in 2017. De zeearend komt voor in een band over Rusland naar Azië, waar hij van de Golf van Anadyr tot het noordoosten van China leeft.

Er worden twee ondersoorten onderscheiden:

  • H. a. albicilla: van Europa en noordelijk Azië tot India en China,
  • H. a. groenlandicus: in Groenland.
Europees landAantal broedparen
Albanië0-1
Azerbeidzjan5-10
Bosnië en Herzegovina25-50
Bulgarije12-14
Denemarken92
Duitsland575
Estland90
Europees Rusland1000-2000
Finland250
Georgië1-2
Griekenland6
Groot-Brittannië31
Hongarije97-105
IJsland43
Kroatië80-100
Letland25
Litouwen65
Macedonië0
Montenegro0
Nederland10
Noorwegenca. 2000
Oekraïne80-100
Oostenrijk4
Polen660
Roemenië28-33
Servië40-60
Slovenië1-3
Slowakije2-5
Tsjechië25-30
Turkije8-15
Wit-Rusland85-105
Zweden700

Nederland

Het eerste zeearendjong (2006)
Eerste vliegpoging

Na een afwezigheid van verscheidene eeuwen in Nederland werd in 2006 weer een succesvolle broedpoging geconstateerd, in de Oostvaardersplassen.[5] Het zeearendenpaar lijkt zich blijvend in dit gebied te hebben gevestigd, en daarmee in Nederland; sinds 2006 wordt er ieder jaar succesvol gebroed.[6] Na mislukte broedpogingen elders in 2010, onder meer in het Lauwersmeergebied,[7] nam het aantal geslaagde broedpogingen toe en nestelden zeearenden op verschillende plaatsen in Noord-Nederland en de Zeeuws-Zuid-Hollandse delta, zoals in de Biesbosch, de Slikken van de Heen,[8][9][10][11] De Oude Venen[12] en het Zuidlaardermeer.[13][14] Daarnaast wordt de zeearend waargenomen op andere plaatsen, bijvoorbeeld in de Gelderse Poort.[15][16] In 2019 werden ten minste veertien zeearenden op Nederlandse bodem geboren.[17]

België

De zeearend is deze eeuw (anno 2017) niet nestelend aangetroffen in België.[18][19]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.