Estonia (schip, 1980)

De Estonia werd in 1980 als Viking Sally samen met de Viking Saga en de Viking Song gebouwd op de scheepswerf van Jos. L. Meyer in Papenburg (Duitsland) voor de Finse rederij Viking Line. Het schip voer daarna als Silja Star voor Silja Line en als Wasa King voor Wasa Line. Hierna werd het schip in oktober 1992 verkocht aan een Zweeds-Estse joint venture van Nordström & Thulin en Estonian Shipping en kreeg het de naam Estonia, de Latijnse/Engelse naam voor Estland. Het schip was op dat moment het grootste en modernste schip onder Estse vlag en het werd ingezet op de route Stockholm-Tallinn.

De Estonia vertrok op 27 september 1994 met vertraging rond 19.15 uur vanuit de haven van Tallinn en zette koers naar Stockholm. De aankomst in Stockholm was voor de volgende ochtend rond 9.30 uur gepland. Wat er die nacht gebeurde kan door verklaringen van overlevenden enigszins gereconstrueerd worden.

Bij zware zeegang drong ergens na middernacht water binnen op het autodek van de Estonia. Hoe dit precies kwam is tot op heden niet met honderd procent zekerheid te zeggen, maar zeer waarschijnlijk is de boegklep afgebroken door de enorme krachten die er op kwamen te staan door de metershoge golven. Het schip maakte hierdoor slagzij en zonk aansluitend binnen een half uur. Korte tijd na de eerste noodoproep om 1.22 uur, die door enkele in de buurt varende Finse veerboten werd opgevangen en beantwoord, werd het radiocontact verbroken en om 1.55 uur verdween de Estonia van de radarschermen op de andere schepen.

Omdat de ramp gebeurde in een relatief druk bevaren stuk van de Oostzee, was al na ongeveer een uur de Mariella, een veerboot van Viking Line, ter plekke. Ook werden relatief laat helikopters ingezet bij de reddingswerkzaamheden. Hoge golven en sterke wind maakten deze reddingswerkzaamheden extra moeilijk, waardoor in totaal slechts 137 mensen het ongeluk overleefden.[1] De meeste slachtoffers vielen door onderkoeling op open zee of in de reddingsvlotten of door verdrinking in het schip; omdat het schip zo snel ten onder ging, hadden zij geen tijd uit het schip te vluchten. Naderhand werd besloten het schip niet te lichten. De meeste slachtoffers bevinden zich dus nog aan boord van het schip op de zeebodem. Er werd wel onderzoek uitgevoerd op het wrak door Rockwater met ROV's en duikers vanaf de van Smit gecharterde Semi 1.

Tijdens het ongeluk met de Estonia waren er twee Nederlandse vrachtwagenchauffeurs aan boord. Stephan Duijndam uit Alblasserdam was een van de 137 overlevenden. Tom de Klerk uit Kapelle verloor zijn leven tijdens het ongeluk.

Het roll-on-roll-offscheepstype lag al voor de ramp met de Herald of Free Enterprise ruim zeven jaar eerder onder vuur, vanwege de grote autodekken die over de volle lengte en breedte doorliepen om snel te kunnen laden. Zodra een dergelijk schip water maakt, zorgt het vrije vloeistofoppervlak voor een snelle afname van de stabiliteit en een zeer snel kapseizen. De ramp met de Estonia zorgde ervoor dat de IMO SOLAS aanpaste met onder andere meer eisen aan lekstabiliteit voor roroschepen.

• Estoniaferrydisaster.net
• IFG - The Independent Fact Group
• Officiële onderzoeksverslag
• The Sinking of Estonia

Zie de categorie Estonia (ship, 1980) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.