Erik Pieters

Pieters werd geboren in het ziekenhuis van Tiel, maar groeide op in het dorpje Enspijk. De linkspoot, die vooral in de achterhoede te vinden is, speelde voor zijn overstap naar Utrecht voor de amateurvoetbalclub VV Rhelico uit het Gelderse Rumpt. Een kennis beval hem aan bij Koos van Tamelen, hoofd opleidingen van FC Utrecht. Hij werd uitgenodigd om mee te trainen en kreeg uiteindelijk een contract. Na zijn overstap naar de Domstad behoorde Pieters tot enkele Nederlandse nationale jeugdselecties. Na de jeugdopleiding te hebben doorlopen, was hij vanaf januari 2007 een vaste waarde in het eerste elftal van de Utrechtse club.

Op 13 februari 2007 tekende de international van Jong Oranje een nieuw contract, dat hem tot medio 2011 verbond aan FC Utrecht. Hij speelde die jaargang een aantal wedstrijden mee op het EK onder 21 in 2007. De eerste wedstrijd tegen Israël (1-0 winst)zat hij nog op de bank, maar vervolgens was hij een vaste waarde in het elftal van Foppe de Haan. In het treffen met Portugal onder 21 (2-1 winst, waardoor kwalificatie voor de Olympische Zomerspelen 2008 was veiliggesteld) kwam hij als wisselspeler op het veld. Pieters begon in de basisopstelling in de halve finale tegen Engeland U-21 (1-1, 13-12 na 32 penalty's), maar werd later vervangen door RKC'er Tim Janssen, om de nadruk meer op de aanval te leggen. Daarnaast had hij last van een lichte blessure. De verdediger was in de finale wel weer van de partij, waar Jong Oranje Jong Servië met 4-1 versloeg en daarmee de titel prolongeerde.

Gedurende de transferperiode voorafgaand aan het seizoen 2008/09 stond Pieters, die een van de weinige revelaties was in het voor Utrecht teleurstellend verlopen seizoen daarvoor, in de belangstelling van meerdere clubs, waarvan PSV het meest concreet was. Een voorgestelde ruil met Ismaïl Aissati kon echter geen doorgang vinden, naar verluidt omdat de middenvelder geen interesse had in FC Utrecht.

Op 9 juli 2008 werd bekendgemaakt dat de Utrechtse verdediger alsnog een contract zou tekenen bij PSV.[1][2] Met de transfer zou een bedrag van tussen de 2,5 en 3 miljoen euro gemoeid zijn. De Eindhovense club presenteerde Pieters officieel op 11 juli, nadat hij de medische keuring had ondergaan.

Gedurende het seizoen 2009/10 stond Pieters meer dan veertig wedstrijden voor de Brabantse club in de basis.

Op 18 januari 2013 keerde Pieters na een afwezigheid van negen maanden vanwege een blessure weer terug bij PSV in een verloren thuiswedstrijd tegen PEC Zwolle. In de wedstrijd ontving Pieters een rode kaart. Nadat hij van het veld was gelopen, sloeg hij een raam in, wat zes afgescheurde pezen en een afgescheurde zenuw tot gevolg had. Op 14 april was Pieters weer inzetbaar voor PSV.[3]

Pieters tekende op 28 juni 2013 een in eerste instantie vierjarig contract bij Stoke City.[4] De transfer leverde PSV naar schatting 3,6 miljoen euro op.[5] Pieters maakte op 17 augustus 2013 zijn debuut voor Stoke City, in de openingswedstrijd van de Premier League 2013/14 tegen Liverpool. Hij maakte op 12 april 2014 zijn eerste doelpunt voor Stoke City. In een wedstrijd tegen Newcastle United belandde een voorzet van Pieters achter keeper Tim Krul in het doel.[6] Pieters werd bij Stoke direct basisspeler en bleef dat ook in de volgende seizoenen. Hij verlengde in december 2015 zijn contract bij de Engelse club tot medio 2020. Hij degradeerde in 2018 met Stoke naar de Championship.

In maart 2018 raakte Pieters in opspraak na een bezoek aan een nachtclub, de nacht voor een thuiswedstrijd tegen Everton.[7] Nadat Stoke City-coach Paul Lambert dit te weten kwam, haalde hij Pieters uit de selectie voor de wedstrijd tegen Everton (1-2), waarna een gesprek volgde met als gevolg een boete van 70.000 pond, omgerekend zo'n 80.000 euro. Na meer dan 200 wedstrijden voor Stoke, verhuurde de Engelse club hem in januari 2019 voor een half jaar aan Amiens SC. Dit bleek een voorbode van het einde van Pieters' tijd bij Stoke. Hij tekende in juli 2019 een contract tot medio 2021 bij Burnley FC. Voor hem betekende dit een terugkeer in de Premier League.