Eddy Wally

Eddy Wally had zijn bekendheid niet zozeer aan zijn muzikale talenten te danken, dan wel aan zijn excentrieke gedrag en uitspraken. Wally kleedde zich graag in glitterkostuums zoals Liberace en gedroeg zich als een naïeve, onverstoorbare optimist. Zijn typische stopwoorden ("gewéldig", "wauw", "onvoorstelbaar", "oh my god") en zijn vreemde manier van praten werden door komieken vaak geïmiteerd. Vanwege zijn faam en komische imago was hij vaak te gast in verschillende amusementsprogramma's. Zo had hij een gastrol in FC De Kampioenen in de aflevering Chérie en in een aflevering van Wie ben ik?, waar hij in de betreffende uitzending een ploeg vormde met Daisy Van Cauwenbergh en Urbanus.

Een vraag die velen zich stelden, is of Eddy Wally een typetje was of niet. Jan Van Rompaey heeft Eddy Wally in het verleden meermaals geïnterviewd voor diverse programma's waaronder Echo. Volgens hem had Eddy een beperkte woordenschat en speelde hij geen typetje, hoewel hij er mogelijk wel een schepje bovenop deed. Kamagurka had ongeveer eenzelfde mening hierover, maar insinueerde dat Eddy Wally zich ook excentriek gedroeg "omdat men dat verwachtte van een beroemdheid". Uit de diverse samenwerkingen tussen Kamagurka en Eddy Wally concludeerde Kamagurka dat Wally een soort dyslexie had: hij schreef veel zaken fonetisch op en had het enorm moeilijk met het onthouden van de tekst van eenvoudige scenario's.[13]

Zijn bekendste televisieoptreden was zijn rol als Kapitein Wally in Kamagurka en Herr Seeles comedyreeks Lava (1989). In de rubriek Wally in space (een parodie op Star Trek) speelde Wally de rol van ruimtekapitein. Een running gag in Wally in space was dat Kapitein Wally telkens begon te zingen wanneer de bemanning bedreigd werd, want "als de kapitein zingt wijkt het gevaar." Later presenteerde Wally ook samen met Kamagurka en Herr Seele het radioprogramma Studio Kafka op Studio Brussel.

Wally presenteerde vanaf de tweede helft van de jaren 70 tot de jaren 80 zijn eigen radioshow Onvergetelijk bij Omroep Oost-Vlaanderen. In de jaren 2000 had hij ook een wekelijks rubriekje in het programma van Erwin Deckers en Sven Ornelis op radiozender Q-music.

In 2014 werd hij door Eric Goens geïnterviewd voor de documentairereeks Kroost.

• In de vroege nummers van de Urbanusstrip door Willy Linthout en Urbanus kwam hij vaak voor als personage. Hij werd dan voorgesteld als een klein mannetje met een grote hoge hoed en veel kapsones zoals in het album Radio Salami.
• Urbanus vermeldt hem in het lied Gladde Iolen (als Eddy de Wallyvis)
• Wally heeft een cameo in het Suske en Wiske-album De Krimson-crisis (1988) waar hij samen met andere Bekende Vlamingen vecht tegen Krimson. Aan het einde van het album smijt Jerom hem een schoen tegen het gezicht omdat hij niet wil zwijgen. Wally besluit met blauw oog: "En mijn sympathieke helper was Ssssjerom." Dit is een verwijzing naar Wally's lied Chérie.
• Een foto van Wally is tot twee keer toe (in strook 26 en 48) op de achtergrond van een belangrijk Amerikaans muziekbedrijf te zien in het Neroalbum Doe de Petoe (1994).
• In 2003 won hij in het Nederlandse televisieprogramma Kopspijkers de gouden Ezel voor een fragment waarin hij beweerde live te zingen, maar wel heel duidelijk te zien leek dat het niet live was. Bij de uitreiking stond de presentator naast Wally en vroeg hem live te zingen. Hij was verbaasd hoe goed Eddy Wally live zong terwijl het niet live leek.[14]
• Planetoïde (9205) Eddywally, ontdekt in 1994 door Eric Elst als 1994 PO9, werd naar hem genoemd.
• Eddy had een gastrol in F.C. De Kampioenen afl. Chérie.
• In 2008 werd in Zelzate, de geboorteplaats en toenmalige woonplaats van de zanger, een Eddy Wally-museum geopend.
• In Ertvelde had hij zijn eigen feestzaal: Paris-Las Vegas. In België kreeg deze feestzaal ook wel de naam 'Eddy Wallybi' mee, verwijzend naar het toen populaire pretpark Walibi Waver. De zaal werd in 2004 gesloopt om plaats te maken voor luxe-appartementen.[15]
• Eddy werd op de Gentse Feesten van 2013 gehuldigd als eerste ereburger van het evenement. Het was hier dat hij twee jaar eerder met uitdrogingsverschijnselen zijn show moest stopzetten.
• Een kort Youtubefilmpje uit 2007 waarin hij "wauw!" zegt en knipoogt is sinds 2014 een internetmeme geworden.[16]

Eind 2007 stelde Wally in het Gentse stadhuis het eerste boek voor dat aan hem is gewijd: Eddy Wally. The voice of Europe. Het boekwerk, van de hand van Katleen Haentjens en Ivan Saerens schetst de carrière van de zanger. Het bevat een 500-tal foto's van fotograaf Patrick Dekeyser en put uit het privé-archief van Wally.[17]