E-100

De Panzerkampfwagen E-100 (Gerät 383) (TG-01) was de laatste tank van de Duitse Entwicklung-serie. Hij was ontworpen als een "superzware tank". Het ontwerpproces begon in 1943 om parallel te lopen met dat van de Maus, maar het ontwerpproces werd gestaakt rond 1944 vanwege de Maus. In 1945 vonden de Britten een E-100-prototype, dat ze later lieten slopen. Ook was er een prototype zonder geschutskoepel gevonden. De geschutskoepel was identiek aan die van de Maus, maar de romp was lichter bepantserd, waardoor de tank zich sneller kon voortbewegen.

Panzerkampfwagen E-100
Het chassis van de E-100
Soort
Aantal gebouwd	1 praktisch prototype
Periode	-
Bemanning	6
Lengte	10,27m
Breedte	4,48m
Hoogte	3,29m
Gewicht	140 ton
Pantser en bewapening
Pantser	250 mm maximaal voor de E100 koepel, 240mm voor de maus koepel
Hoofdbewapening	De 12,8 cm PaK 44 L/55, 150 mm KwK44 L/38 of 170mm Kwk44
Secundaire bewapening	co-axiaal 7,5 cm KwK 44 L/36,5 en 7,92 mm MG34
Motor	Voor het prototype: 23,1 L Maybach HL230 V-12 (700 hp (522 kW)); voor het productiemodel: Maybach Neues projekt V-12 (1200 hp bij 3000 toeren (895 kW))
Kracht/gewicht ratio	Voor het prototype: 4,52 hp/ton; voor het productiemodel: 7,74 hp/ton
Snelheid (op wegen)	40 km/h met 1200hp, >20km/h met 700hp (geschat)
Rijbereik	190 km op weg
Vering	Belleville washer springveer

Het prototype verschilde van het geplande ontwerp wegens gebrek aan materiaal. Het grootste verschil was de motor; het prototype had de motor van de Panther tank overgenomen, die ook gebruikt werd in de Tiger II, maar eigenlijk daar al veel te zwak voor was (de Tiger II woog een kleine 70 ton, de E-100 woog zo'n 140 ton).

Zie de categorie Panzerkampfwagen E-100 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.