Dolmabahçepaleis

Het Dolmabahçepaleis, Turks: Dolmabahçe Sarayı, is een paleis in de Turkse stad Istanboel, gelegen aan de westelijke, Europese zijde van de Bosporus. In de tijd van het Ottomaanse Rijk diende het paleis van 1856 tot 1923 als bestuurlijk centrum.

Het zicht op Dolmabahçe vanaf de Bosporus

Interieur van het paleis

Het Dolmabahçepaleis gezien vanuit de omliggende tuinen

Dolmabahçe was oorspronkelijk een baai in de Bosporus. In de 18e eeuw werd deze gedempt door de Ottomaanse sultans, waardoor hier een soort keizerlijke tuin ontstond. Hier is de naam Dolmabahçe van afgeleid, dolma betekent vullen en bahçe tuin. Verscheidene zomerpaleizen werden hier tijdens de 18e en 19e eeuw gebouwd. Het paleis dat hier tegenwoordig nog steeds staat is gebouwd in 1856, tijdens de regeringstijd van Abd-ul-Mejid, op de plek waar vóór de bouw het paleis van Beşiktaş stond. Het Dolmabahçepaleis is ontworpen door de architecten Garabet Balyan en zijn zoon Nigoğayos Balyan Armenië.

De Sultans zijn uit het oude Topkapıpaleis weggegaan omdat het aan alle moderne luxe ontbrak, waar het Dolmabahçepaleis wel in voorzag. Het Dolmabahçepaleis bestaat uit drie delen: de Mabeyn-i Hümâyûn of Selamlik, Muayede Salonu, dat zijn de ceremoniële zalen, en het Harem-i Hümâyûn, de appartementen voor de familie van de sultan. Het paleis heeft een oppervlakte van 45.000 m² en bestaat uit 285 kamers, 46 zalen, 6 badkamers en 68 toiletten. Het beroemde kristallen trappenhuis heeft de vorm van een dubbel hoefijzer en bestaat uit kristal uit Baccarat, messing en mahonie. Het paleis staat bekend om zijn vele Hereketapijten. Het paleis herbergt de grootste kroonluchter ter wereld, een geschenk van koningin Victoria. De kroonluchter weegt 4,5 ton en bevat 750 lampen.

Het paleis werd in zijn laatste levensjaren door Atatürk bewoond, hij is daar overleden. Zijn kamer maakt tegenwoordig deel uit van het museum.