Dizuurstofdifluoride

De eerste synthese van de stof werd uitgevoerd door Otto Ruff en Walter Menzel in 1933.[1] Dit gebeurde met behulp van een elektrische ontlading in een gasmengsel van zuurstof en fluor:

${\displaystyle \mathrm {O_{2}\ +\ F_{2}\ \longrightarrow \ F_{2}O_{2}} }$

De reactie grijpt plaats bij zeer lage temperatuur en druk (−183 °C en 15-20 mm Hg).

Vloeibaar dizuurstofdifluoride wordt gevormd door een zuurstofgas-difluormengsel te verhitten tot 700 °C en dan snel af te koelen op de buitenwand van een roestvrijstalen buis die gekoeld wordt met vloeibare zuurstof.[2]

Dizuurstofdifluoride ontstaat ook door fotosynthese (bestraling van een vloeibaar mengsel van zuurstof en fluor bij −196 °C met ultraviolet licht).[3]

Dizuurstofdifluoride is instabiel en ontleedt vanaf −95 °C. Het is een sterke oxidator en een fluoreringsmiddel.

Dizuurstofdifluoride wordt gebruikt als fluoreringsmiddel, bijvoorbeeld om de hexafluoriden van neptunium of plutonium bij lage temperatuur te vormen. Neptunium(VI)fluoride ontstaat door de reactie van dizuurstofdifluoride met neptunium(IV)oxide of neptunium(IV)fluoride:[4]

${\displaystyle \mathrm {NpO_{2}\ +\ 3\ O_{2}F_{2}\ \longrightarrow \ NpF_{6}\ +\ 4\ O_{2}} }$

${\displaystyle \mathrm {NpF_{4}\ +\ O_{2}F_{2}\ \longrightarrow \ NpF_{6}\ +\ O_{2}} }$

Dizuurstofdifluoride wordt ook gebruikt om dioxygenylzouten te vormen, die het O₂⁺-ion bevatten, zoals O₂BF₄ en O₂PF₆:[5]

${\displaystyle \mathrm {2\ O_{2}F_{2}\ +\ 2\ PF_{5}\ \longrightarrow \ 2\ O_{2}PF_{6}\ +\ F_{2}} }$

${\displaystyle \mathrm {2\ O_{2}F_{2}\ +\ 2\ BF_{3}\ \longrightarrow \ 2\ O_{2}BF_{4}\ +\ F_{2}} }$