Demyeliniserende ziekte

Een demyeliniserende ziekte is een ziekte van het centrale zenuwstelsel waarbij de beschermlaag van myeline rondom de zenuwcellen wordt beschadigd. Deze beschadiging beperkt de geleiding van signalen in de aangetaste zenuwcellen. Als gevolg hiervan, kunnen allerlei functies worden aangetast, waaronder gevoel, beweging en cognitie, afhankelijk van welke zenuwcellen er aangetast zijn.

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Demyeliniserende ziekte
Een MS-laesie onder de microscoop. De bruine punten geven beschadiging aan het weefsel aan.
Coderingen
ICD-10G35-G37, G61.0
ICD-9340-341, 357.0
DiseasesDB17472
MeSHD003711
Portaal    Geneeskunde

Demyeliniserende ziekten kunnen een genetische oorzaak hebben, maar kunnen ook worden veroorzaakt door infecties, auto-immuunziekten, of door een onbekende oorzaak. Organofosfaten (oa. bepaalde insecticiden), antipsychotica en een vitamine B12-tekort kunnen ook demyelinisatie tot gevolg hebben.[1]

Demyeliniserende ziekten worden traditioneel onderverdeeld in twee soorten, op basis van de onderliggende oorzaak van de demyelinisatie: myelinoclastisch en leukodystrofisch. In de eerste groep wordt normale, gezonde myeline vernietigd door een gif, of een chemische of afweerstof. In de tweede groep is de myeline abnormaal van samenstelling en gaat deze achteruit.[2] Deze tweede groep worden ook wel aangeduid als dysmyeliniserende ziekten.[3]

In de meest voorkomende demyeliniserende ziekte, multiple sclerose (MS), is substantieel bewijs gevonden dat het immuunsysteem tenminste gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de beschadiging aan de myeline. Zogenaamde T-cellen, onderdeel van het afweersysteem, zijn te vinden bij de beschadigde zenuwcellen. Andere cellen van het afweersysteem, de macrofagen, dragen ook mogelijk bij aan de schade.

Symptomen

De symptomen die kunnen optreden bij een demyeliniserende ziekte lopen erg uiteen, afhankelijk van waar de schade optreedt. Hieronder staat een lijst met mogelijke symptomen die iemand met een demyeliniserende ziekte kan hebben:

  • Verlamming van de ogen
  • Verminderde controle over spieren
  • Spierzwakte
  • Verminderde waarneming met de zintuigen
  • Beperkt zicht
  • Neurologische symptomen
  • Wankele gang
  • Spastische paraparese
  • Incontinentie
  • Gehoorverlies
  • Spraakproblemen

Diagnose

De diagnose voor demyeliniserende ziekten kan met behulp van meerdere technieken worden gesteld:

  • Uitsluiten van andere syndromen die overlappende symptomen hebben.[4]
  • Bekijken van beelden gemaakt met MRI-beeldvorming, waarmee veranderingen in het watervolume in de hersenen kunnen worden waargenomen, die duiden op demyelinisatie. Daarnaast kan fluid-attenuated inversion recovery (FLAIR), ook onderdeel van MRI, worden gebruikt om beschadigingen van het zenuwweefsel in kaart te brengen.[4]
  • Bekijken van de opgewekte potentiaal na het toedienen van een stimulus met behulp van elektro-encefalografie (EEG), elektromyografie (EMG) of andere elektrofysiologische beeldvormingstechnieken.[4]
  • Analyseren van het hersenvocht, vooral wanneer men vermoedt dat een infectieziekte de veroorzaker is. In het hersenvocht kan het micro-organisme dat de infectie heeft veroorzaakt worden aangetoond.[4]

Soorten

Demyeliniserende ziekten kunnen worden opgedeeld in de ziekten die het centrale zenuwstelsel (CZS) aantasten en ziekten die het perifere zenuwstelsel (PZS) aantasten. Daarnaast kunnen ze worden ingedeeld op basis van oorzaak - infectueus of niet-infectueus - of op basis van de onderliggende reden voor demyelinisatie, myelinoclastisch (de myeline wordt aangevallen door een stof van buitenaf) of leukodystrofisch (de myeline gaat achteruit zonder aanvallen van buitenaf).

Demyeliniserende ziekten van het CZS

Demyeliniserende ziekten van het PZS
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.