Claude Chabrol

Chabrol studeerde eerst farmacie. Na in militaire dienst te zijn geweest ontwikkelde hij een interesse voor de film. Hij werkte een korte tijd voor de publiciteitsafdeling van de Franse afdeling van 20th Century Fox, en verbond zich in de jaren vijftig als schrijver en criticus aan het beroemde filmtijdschrift Cahiers du cinéma. De critici die aan dit blad verbonden waren - naast Chabrol onder andere Éric Rohmer, Jean-Luc Godard, François Truffaut en Jacques Rivette - ontwikkelden belangrijke theorieën over onder andere het maken van films en het auteurschap van de filmregisseur - zo schreef Chabrol samen met Rohmer in 1957 een belangrijke studie naar het werk van Alfred Hitchcock.

Deze groep critici ging later ook filmmaken, en vormden de aanzet voor de vernieuwende filmbeweging de nouvelle vague. Chabrol was in 1958 de eerste van de groep critici die zijn eigen films ging maken, en wordt daarom vaak gezien als de grondlegger van de beweging. Zijn debuutfilm was Le Beau Serge (1958). Chabrol regisseerde en produceerde deze film en schreef zelf het scenario. Hij richtte zijn eigen productiemaatschappij op, AJYM, waarmee hij ook andere nouvelle vague-regisseurs als Rivette, Rohmer en Philippe de Broca kon ondersteunen.

Met zijn eerste films, zoals Les Cousins (1959) en Les Bonnes Femmes (1960), maakte hij wereldwijd naam bij verscheidene critici. Commercieel succes bleef echter uit en in de jaren zestig maakte hij enkele films die geld binnenbrachten maar slechte recensies kregen. Hij wist de critici pas weer te overtuigen met Les Biches (1968) en met La Femme infidèle (1969). In beide films speelde Stéphane Audran, zijn tweede vrouw en lange tijd zijn muze.

In zijn films uit de jaren zestig en begin jaren zeventig keren regelmatig dezelfde namen terug voor de hoofdpersonages: Charles, Paul en Helène. Ze komen (soms twee, soms alle drie) onder andere voor in Les Cousins (1959), La Femme infidèle (1969), Que la bête meure (1969), Le Boucher (1970) en Juste avant la nuit (1971). Deze films draaien meestal om de relatie tussen deze personages, en tonen de gevaren van het bourgeoise onderdrukken van passies en driften, wat in zijn films leidt tot geweld en zelfs moord.

Later in de jaren zeventig maakte hij meer televisiefilms en internationale coproducties. Een van zijn meest gewaardeerde films uit de jaren zeventig is Violette Nozière uit 1978, zijn eerste film met Isabelle Huppert in de hoofdrol.

Vanaf de jaren tachtig begon hij een samenwerking met filmproducent Marin Karmetz. Een van de vier films die zij samen maakten in dat decennium was Une affaire de femmes uit 1988, over een Franse vrouw (gespeeld door Isabelle Huppert) die zich in de Tweede Wereldoorlog gedwongen ziet haar geld te verdienen met illegale abortussen. Begin jaren negentig maakte hij Dr. M (1990), een nieuwe versie van Fritz Langs Dr. Mabuse, en een nieuwe filmversie van Madame Bovary (1991). In 1995 kreeg hij veel internationale waardering voor La Cérémonie, een film waar naast Huppert ook onder andere Jacqueline Bisset, Sandrine Bonnaire en Jean-Pierre Cassel te zien zijn. De film werd genomineerd voor drie Césars en een Gouden Leeuw.

Claude Chabrol overleed in 2010 op 80-jarige leeftijd aan de gevolgen van een klaplong.[1] Hij ligt begraven op kerkhof van Père-Lachaise.