Chloorpentafluoride

Chloorpentafluoride is een anorganische verbinding met als brutoformule ClF5. Het is een zeer giftig kleurloos gas. Het werd voor het eerst bereid in 1963.[1]

Chloorpentafluoride
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van chloorpentafluoride
Molecuulmodel van chloorpentafluoride
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)		ClF5
IUPAC-naamchloorpentafluoride
Molmassa130,45 g/mol
SMILES
FCl(F)(F)(F)F
CAS-nummer13637-63-3
EG-nummer237-123-6
PubChem61654
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnenH270 - H280 - H330 - H314
EUH-zinnenEUH071
P-zinnenP220 - P244 - P260 - P271 - P284 - P280
OmgangNiet inademen, contact en blootstelling vermijden
VN-nummer2548
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandgasvormig
Kleurkleurloos
Dichtheid5,987 × 10-3 g/cm³
Smeltpunt−103 °C
Kookpunt−13,1 °C
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHog−238,49 kJ/mol
Sog, 1 bar310,73 J/mol·K
Cop,m89,16 J/mol·K
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Structuur

De verbinding neemt een vierkant piramidale geometrie aan, die een C4v-symmetrie bezit. De structuur werd bevestigd door middel van haar 19F-NMR-spectrum in hoge resolutie.[2] Chloorpentafluoride is een verbinding van chloor in zijn vijfwaardig positieve oxidatietoestand. Het is een zogenaamd hypervalente verbinding, wat wil zeggen dat het niet voldoet aan de beperkingen van de klassieke Lewisstructuren en de octetregel. Het kan beschreven worden door aan te nemen dat chloor een configuratie met 12 elektronen aanneemt (een valentieschaaluitbreiding) in een pseudo-octaëdrische omringing met vijf chloor-fluorbindingen en één vrij elektronenpaar.

Synthese

Aanvankelijk was de bereidingswijze gebaseerd op de reactie van chloortrifluoride (ClF3) met difluor (F2) bij hoge temperaturen en drukken. Het kan ook gevormd worden door metaalfluoriden MClF4 (bijvoorbeeld KClF4, RbClF4 of CsClF4) te laten reageren met fluorgas. Deze reacties vormen chloorpentafluoride en het overeenkomstige metaalfluoride. In 1981 vonden onderzoekers dat nikkel(II)fluoride (NiF2) een uitstekende katalysator voor de synthese van chloorpentafluoride is.[3]

Reacties

Chloorpentafluoride reageert gemakkelijk met water en vormt daarmee fluorperchloraat (FClO4) en waterstoffluoride (HF). Het is een sterke oxidator, en is daarom gebruikt in raketbrandstof.[4] Hoewel het - behoudens met koolstof - met de niet-metalen van de tweede periode niet reageert, reageert het sterk met zwaardere niet-metalen.[2]

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.