Charlotte van Mecklenburg-Strelitz

Sophia Charlotte was de jongste dochter van hertog Karel Lodewijk Frederik van Mecklenburg-Strelitz, prins van Mirow (1707-1752) en diens vrouw prinses Elisabeth Albertina van Saksen-Hildburghausen, hertogin in Saksen (1713-1761). Ze was een kleindochter van hertog Adolf Frederik II van Mecklenburg-Strelitz en van diens derde vrouw Christina Emilia Antonia van Schwarzburg-Sonderhausen. Haar vaders oudere halfbroer regeerde over Mecklenburg-Strelitz van 1708 tot 1753 als Adolf Frederik III. Broers van Sophia Charlotte waren hertog Adolf Frederik IV en hertog Karel II.

Voor een vrouw die trouwde met de monarch van een van de meest gezaghebbende landen van de wereld in die tijd, was haar koninklijke afkomst ver te zoeken. Al haar voorouders waren slechts prinsen, hertogen en graven. De enige - verre - voorouders met een koningstitel waren koning Gustaaf I van Zweden en koning Frederik I van Denemarken.

Charlottes broer, hertog Adolf Frederik IV (regering 1752-1794) en haar moeder probeerden een goede huwelijkspartij voor de jonge prinses Charlotte te vinden. Op zeventienjarige leeftijd werd Charlotte uitverkoren om de vrouw van de jonge koning George III van het Verenigd Koninkrijk te worden. Eerste keuze was Charlotte echter niet. George had al meerdere keren belangstelling getoond voor andere jonge vrouwen, maar deze werden geen van allen goed bevonden door de moeder van George, de douairière-prinses Augusta van Wales en haar politieke adviseurs. Er waren geruchten dat George was getrouwd met ene Hannah Lightfoot, een Quakervrouw, maar hiervoor is onvoldoende bewijs gevonden.

Koningin Charlotte met haar oudste dochter, prinses Charlotte.

Prinses Charlotte werd naar Cuxhaven in Noord-Duitsland gebracht waar Britse schepen en oorlogsschepen lagen te wachten, onder bevel van admiraal George Anson, eerste baron van Anson. Het schip dat Charlotte naar Groot-Brittannië bracht was de HMY Royal Caroline dat speciaal voor deze gelegenheid werd omgedoopt in de HMY Royal Charlotte. Bij aankomst in Engeland reisde Charlotte naar Londen waar het koppel in het huwelijk trad in de Koninklijke Kapel van het St. James's Palace op 8 september 1761. Haar schoonmoeder ontving haar niet met open armen en ook nadien heerste er enige spanning tussen de twee. Mogelijk kon Augusta niet accepteren dat zij niet de enige vrouw in het leven was van koning George III.

Koningin Charlotte

Ondanks het feit dat Charlotte niet de eerste keus was van koning George III, en ondanks de niet-hartelijke ontvangst door haar schoonmoeder, was het huwelijk van Charlotte zeer gelukkig en de koning was haar, naar wat er bekend is, nooit ontrouw. Uit het huwelijk werden vijftien kinderen geboren waarvan er twee (prins Octavius en prins Alfred) overleden op jonge leeftijd. Naarmate de tijd verstreek, kreeg Charlotte aanzienlijke macht binnen het rijk, die ze echter nooit misbruikte.

Koningin Charlotte had grote belangstelling voor de beeldende kunsten en ze ondersteunde mensen zoals Johann Christian Bach, die muziekdocent was. Wolfgang Amadeus Mozart, toen amper acht, was haar zeer toegewijd en schreef Opus 3 op haar verzoek. De koningin was ook de oprichter van weeshuizen en een ziekenhuis voor zwangere vrouwen.

In 2004 werd er door de Queen's Gallery in het Buckingham Palace een tentoonstelling gehouden over koning George en koningin Charlottes enthousiaste kunstverzameling, die bijzonder klein was in tegenstelling tot die van de vroegere vorsten uit het Huis Hannover. De verzameling van de vader van de koning, Frederik van Wales, was veel groter en avontuurlijker. De koningin was ook een goed opgeleide amateurbotanica en ze werkte mee aan de totstandkoming van de Kew Gardens. Haar interesse in botanie leidde tot de vernoeming van de prachtige Zuid-Afrikaanse bloem, de Bird of Paradise, in Strelitzia reginae.

De koningin had zeer veel interesse in de opvoeding en opleiding van vrouwen, en ze zag er op toe dat haar dochters beter werden opgeleid dan gebruikelijk was voor jonge vrouwen uit die tijd. In schril daarmee was dat ze haar dochters slechts beperkte vrijheid gaf, ze dicht bij zich hield en lange tijd weigerde om hen te laten trouwen. Dit resulteerde er in dat geen van haar dochters kinderen kreeg.

Marie Antoinette koningin van Frankrijk, een vriendin van Charlotte

Koningin Charlotte en koningin Marie Antoinette van Frankrijk, de echtgenote van koning Lodewijk XVI van Frankrijk, onderhielden een goede vriendschap. Ook al was koningin Charlotte elf jaar ouder dan de koningin van Frankrijk, ze deelden veel interesses, zoals hun liefde voor muziek en kunst, waarin ze beiden enthousiast een belang namen. Charlotte en Marie Antoinette hadden elkaar nooit in het echt ontmoet maar onderhielden goed contact via het schrijven van brieven. Marie Antoinette nam de koningin van Groot-Brittannië bij het uitbreken van de Franse Revolutie in 1789 in vertrouwen. Er werd gezegd dat koningin Charlotte appartementen had laten klaarmaken voor de aankomst van de Franse koninklijke familie, die uit Frankrijk gevlucht zou zijn. Toen bleek dat Marie Antoinette op 16 oktober 1793 vermoord was, was koningin Charlotte zeer geschokt en overweldigd dat zoiets kon gebeuren met een koningin in een koninkrijk, nog wel zo dicht in de buurt van Groot-Brittannië. Koning George verlaagde de Britse belasting om een dergelijke revolutie in Groot-Brittannië te voorkomen.

Na het uitbreken van zijn waanzin (tegenwoordig staat de ziekte van George bekend als porfyrie), werd George III onder de zorg geplaatst van zijn vrouw, die het niet kon opbrengen om hem vaak te bezoeken, vanwege zijn grillige gedrag en snelle en vaak voorkomende gewelddadige reacties. Ondanks dat bleef Charlotte haar man trouw en steunde ze hem. Terwijl haar zoon, de Prins Regent, de koninklijke macht in handen had, was zij de wettelijke voogd van haar man van 1811 tot aan haar overlijden in 1818. De laatste vijf jaren van haar leven had ze zeer weinig contact met haar man.

De koningin stierf in de aanwezigheid van haar oudste zoon, de Prince Regent, die haar hand vasthield terwijl zij in een leunstoel zat. Ze overleed in Dutch House in Surrey (nu beter bekend als Kew Palace). Ze werd bijgezet in de St George's Chapel te Windsor Castle. Haar man stierf een jaar later. Charlotte is de langstzittende gemalin van een monarch in de Britse geschiedenis. Ze was koningin-gemalin sinds hun huwelijk op 8 september 1761 tot haar dood op 17 november 1818. In totaal waren dat 57 jaren en 70 dagen.

Uit het huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

• George (12 augustus 1762 - 26 juni 1830), huwde met prinses Caroline van Brunswijk.
• Frederik (16 augustus 1763 - 5 januari 1827), huwde met zijn nicht Frederika van Pruisen dochter van Frederik Willem II van Pruisen.
• Willem (21 augustus 1765 - 20 juni 1837), huwde met Adelheid van Saksen-Meiningen.
• Charlotte (29 september 1766 - 5 oktober 1828), gehuwd met Frederik I van Württemberg.
• Eduard (2 november 1767 - 23 januari 1820), gehuwd met Victoria van Saksen-Coburg-Saalfeld.
• Augusta (8 november 1768 - 22 september 1840).
• Elizabeth (22 mei 1770 - 10 januari 1840), gehuwd met Frederik VI van Hessen-Homburg.
• Ernst August (5 juni 1771 - 18 november 1851), huwde met Frederika van Mecklenburg-Strelitz.
• Augustus (27 januari 1773 - 21 april 1843), gehuwd met Augusta Murray en met hertogin Cecilia Laetitia Underwood.
• Adolf (24 februari 1774 - 8 juli 1850), huwde met Augusta van Hessen-Kassel.
• Maria (25 april 1776 - 30 april 1857), gehuwd met Willem Frederik van Gloucester.
• Sophia Mathilde (2 november 1777 - 27 mei 1848), mogelijk geheime relatie met generaal Thomas Garth.
• Octavius (23 februari 1779 - 3 mei 1783).
• Alfred (22 september 1780 - 20 augustus 1782).
• Amalia (7 augustus 1783 - 2 november 1810).

Naar koningin Charlotte zijn de volgende plaatsen vernoemd:

• Charlottetown, hoofdstad van Prince Edward Island (Canada)
• Mecklenburg County, North Carolina (VS), waarvan de grootste stad is:
  • Charlotte
• Charlottesville in Virginia
• Koningin Charlotte-eilanden, Brits-Columbia, Canada