Carel de Nerée tot Babberich

De Nerée was een telg uit het geslacht De Nerée. De Nerée werd geboren in Zevenaar, op Huize Babberich als zoon van Frederik de Nerée tot Babberich (1851-1882), luitenant-ter-zee, en Constance van Houten (1858-1930). Carel had twee broers, Richard (1878-1945) en Frans (1882-1929).[1] De laatste heeft gewerkt in een aan zijn broer verwante stijl. Constance van Houten was een kunstenares die onder meer borduurwerken heeft gemaakt naar ontwerpen van Karel.

Op zijn vijftiende vertrok De Nerée naar Antwerpen om daar een opleiding aan de Handelsschool te volgen. Veel tijd bracht hij echter door met lezen en uitgaan in het nachtelijke Antwerpen maar slaagde voor de opleiding. Daarna legde hij in 1898 in Den Haag het consulair examen af en werd geplaatst op het ministerie van Binnenlandse Zaken.

De Nerée maakte in 1898[2] voor het eerst beeldend werk maar had aanvankelijk literaire ambities maar enkel postuum werden twee Franstalige gedichten in La Revue de Hollande gepubliceerd. Uit wat overgeleverd is aan - niet gepubliceerd - literair werk en uit persoonlijke uitlatingen van De Nerée blijkt dat hij zich buitengewoon sterk liet inspireren door 'decadente' auteurs als Charles Baudelaire, Paul Verlaine of Gabriele d'Annunzio. Een soortgelijke inspiratie is nadrukkelijk te vinden in zijn beeldend werk en is uitzonderlijk in de Nederlandse kunstgeschiedenis. De Nerée en de schrijver Henri van Booven, met wie hij rond 1900 goed bevriend was, zijn in deze jaren ware dandy's. In deze jaren maakte De Nerée een reeks tekeningen gebaseerd op Couperus' roman Extaze. Ook door 'decadent' en mystiek werk van Henri Borel en Frederik van Eeden liet hij zich inspireren tot een reeks tekeningen die samen met de Extaze-tekeningen tot de hoogtepunten van zijn oeuvre behoren.

In 1901 werd De Nerée voor Buitenlandse Zaken tewerkgesteld in Madrid. Hij liep daar tbc op: een ziekte die zijn verdere levensloop zou bepalen. Van Booven schonk De Nerée The Early Work (1899) van Aubrey Beardsley, die aanvankelijk, tezamen met Francisco Goya en Jan Toorop, veel invloed had op De Nerées stijl. Ondanks plannen in die richting van criticus Albert Plasschaert exposeerde hij tijdens zijn leven niet. Hoewel De Nerée een zeer gezien figuur was in Den Haag, wisten slechts enkelen van zijn artistieke activiteiten af.

Zijn stijl maakte hem dankzij zijn eerste, postume, exposities al snel beroemd en werk van zijn hand was te zien op diverse belangrijke aan het symbolisme gewijde exposities. Ook is hij van invloed geweest op enkele Nederlandse kunstenaars waarvan René Gockinga en Otto Verhagen de voornaamste zijn.

De Nerée pendelde de laatste acht jaar van zijn leven, strijdend tegen zijn ziekte, heen en weer tussen kuuroorden in Zwitserland, Duitsland en Italië. De zomers bracht hij meestal door in Den Haag en in het Nederlandse Babberich. Door zijn slechte gezondheid ging het tekenen en schilderen hem steeds moeilijker af. Wel bleef hij zich artistiek sterk ontwikkelen. Hij overleed op 19 oktober 1909 in het Zuid-Duitse kuuroord Todtmoos en werd begraven in Clarens nabij Montreux.