Cappuccino

De naam cappuccino komt oorspronkelijk van Kapuziner Kaffee. Deze naam is ontstaan uit een wirwar van koffiesoorten in het Oostenrijkse Wenen. In Wenen schenkt men de koffie meestal met hete melk, al dan niet opgeschuimd. Wat algemeen bekend is als cappuccino, noemt men in Wenen een Melange. De hoeveelheid melk is afhankelijk van de wens van de gast. Eén van de manieren om deze wens kenbaar te maken is het vergelijken met de kleur van het habijt van een monnik. Zo is een Franziskaner een kopje koffie met zoveel melk dat het de lichtbruine kleur van het habijt van deze monniken aanneemt. Een Kapuziner is wat donkerder, dus sterker en met minder melk. Mogelijk refereert de naam cappuccino ook aan de kleur van het habijt – de cappuccio – van de kapucijnen. Tussenliggende varianten zijn Nußbraun (notenbruin) en Nußgold (notengoud). Via Trieste - in het begin van de twintigste eeuw nog een Oostenrijkse stad waar espressospecialist Illy werd gevestigd - kwam de cappuccino in Italië terecht.

Voorbeeld van latte art in een café in Tokio

Latte art is de kunst van het gieten van decoratieve ontwerpen op een cappuccino. De "kunstenaar", de barista, schenkt met een speciale techniek de geschuimde melk in de crèmelaag van de espresso.

Cappuccino werd in Italië vrijwel uitsluitend in de ochtend gedronken. Een populair ontbijt bestaat uit een cappuccino en een cornetto, een (zoete) croissant. Hoewel sommigen cappuccino op ieder moment van de dag bestellen – zelfs 's avonds laat wordt deze drank in cafés en bars nog geschonken – claimen puristen dat cappuccino nog steeds alleen bij het ontbijt gedronken zou moeten worden.[2][3]

Bereidingswijze

Een cappuccino bestaat uit gelijke delen espresso, gestoomde melk en melkschuim.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Cappuccino op Wikimedia Commons.