Byzantijns-Arabische oorlogen

De Byzantijnse-Arabische oorlogen vonden plaats tussen Byzantijnse legers en oprukkende Arabische legers beginnend in de 7e eeuw, eindigend in de 11e eeuw. De oorlogen waren een gevolg van de opkomst en uitbreiding van de islam vanaf de 7e eeuw en bleven zich voordoen tot de Arabieren zelf verslagen werden door Turkse volkeren zoals de Seltsjoeken. De Turkse Ottomanen versloegen het Byzantijnse Rijk definitief in 1453.

Het Arabische Rijk onder I Mohammed (630-632), II Aboe Bakr (632-634), III Omar (634-644), IV Uthman (644-656)

Het gemak waarmee de Arabieren de gebieden in Syrië en Egypte veroverden, kan deels verklaard worden door de steun die zij kregen van de christelijke monofysieten. De monofysieten waren door Byzantium tot ketters verklaard en werden vervolgd en onderdrukt.[1] De monofysietische bevolking van het midden-oosten verwelkomde de Arabische legers daarom als 'bevrijders' van het byzantijnse juk.

Als we spreken over het Arabische Rijk, dan spreken we over het Kalifaat van de Rashidun en het Kalifaat van de Omajjaden, die hun basis hadden op het Arabisch Schiereiland. De Abbasiden hadden als hoofdstad Bagdad in het huidige Irak.

Wat voorafging

De Byzantijns-Perzische oorlogen hadden zowel het Byzantijnse Rijk verzwakt als de val van het Sassanidische Rijk teweeggebracht. De veroveringen van de Arabieren begonnen met aanvallen op de vazalstaten van de Ghassaniden en de Lakhmiden van Al-Hirah. Vervolgens werd de hele Levant onder de voet gelopen en veroverd.

Verovering van Perzië (633-651)

Byzantijns-Arabische oorlogen (634-750)

Verovering van de Levant (634-638)

Verovering van Noord-Afrika (639-709)
  • verovering van Egypte (639-642)
    • Slag bij Heliopolis (640)
    • Val van Alexandrië (641)
  • verovering van de Maghreb (647-709)
    • Val van Carthago (698)

Verovering van Armenië (642-653)

In 653 wordt het Emiraat van Armenië gesticht, ook wel al-Arminiya genoemd.

Verovering van Cyprus (654-688)

Verovering van Anatolië (634-740)

Verovering van Iberië & Frankrijk (711-788)

Zeeslagen

Byzantijns-Abbasidische oorlogen (750-1055)

Emiraat Kreta (824-961)

Emiraat Sicilië (827-1091)

Oorlog tegen Al-Mu'tasim

Emiraat Bari (847-871)

Poging het Emiraat Kreta te heroveren (900-912)
  • Himerios (admiraal)

Onder Nikephoros II Phokas

Onder Johannes I Tzimiskes
  • Herovering van een deel van Mesopotamië (972)
  • Herovering van een deel van Syrië tot aan Jeruzalem (975)

Ontwikkelingen in de 10de en 11de eeuw

Tijdens de 10e eeuw veranderden de machtsposities in het Kalifaat van de Abbasiden. In 945 veroverden de Buyiden (Iran) de hoofdstad Bagdad en in 969 veroverden de Fatimiden (Noord-Afrika) eerst Egypte en vervolgens in ijltempo heel Palestina en Syrië.

In Centraal-Azië ontstond er nieuwe mogendheid onder impuls van de Kyptsjaken die een machtige confederatie oprichtten waarin ze de meeste Turkse stammen verenigden. De Seltsjoeken bereikten Byzantium over de Kaspische Zee en een andere stam, de Koemanen, trokken over land, ten noorden van de Kaspische zee, naar Byzantium . Vanaf 1055 spreken we niet meer over Byzantijns-Arabische oorlogen, maar over Byzantijns-Turkse oorlogen.

De Abbasiden kaliefen werden marionettenkoningen.

Niettegenstaande Basileios II Boulgaroktonos het Byzantijns Rijk weer op de kaart zette, zou hij nooit een vuist kunnen maken. Dertig jaar later hield de Macedonische dynastie op te bestaan (1056).

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.