Slag aan de Berre

Nadat Karel Martel, koning van het Frankische Rijk de Slag van Poitiers in 732 won van het invasie leger van het Omajjadenrijk onder leiding van Abdul Rahman, was de opmars gestuit voor enkele jaren. Gebieden in Zuid-Frankrijk waren echter nog in handen van de Moren: met name het gebied rond Narbonne.

In 736 landde Abdul Rahman’s zoon met een nieuw invasieleger bij Narbonne. De zoon had geleerd van de fout van zijn overleden vader en ging gestructureerd te werk.

De strategie van de Omajjaden was erop gestoeld niet de confrontatie te zoeken maar geleidelijk uit te breiden, van stad naar stad en deze te versterken. Van Narbonne trok hun leger naar Arles, versterkte deze stad en ging verder landinwaarts. Indien Karel Martel deze strategie wilde doorbreken zou hij naar hen moeten komen en niet, zoals in de slag bij Poitiers, andersom. Hierdoor zou Abdul Rahman’s zoon het terrein kunnen kiezen. De strategie ging volgens plan tot op het moment dat Martel arriveerde.

Dit keer werd niet het militair genie van Karel Martel onderschat, maar de militaire planner. De Omajjaden hadden verwacht dat het zeker een generatie zou duren voordat de Franken een gelijkwaardige cavalerie konden creëren aan die van hen. Karel had er slechts vijf jaar voor nodig. Karel kwam met deze zware cavalerie, samen met een immer gereedstaand infanterieleger, veel eerder dat verwacht. Abdul Rahman’s zoon had rekening gehouden met de falanx van infanterie, zoals vijf jaar ervoor. Karel viel echter aan met gecombineerde cavalerie/infanterie en vernietigde het leger van het Kalifaat bij de rivier de Berre.

Aan de Slag aan de Berre is weinig betekenis gegeven in de geschiedenis maar sommige historici beweren dat deze wellicht van gelijk belang als de slag bij Poitiers was. De moslimexpansie in Europa was gestopt, alsook de militaire Omajjadische kracht. Tezamen met de overwinning van de Byzantijnse keizer Leo III stopte de expansie van het Omajjadenrijk, dat in 750 bij de Slag bij de Zab ineenstortte en overging in het Abbasidische Rijk.

Het zou echter nog een generatie duren voordat de islamitische heerschappij zou verdwijnen in Frankrijk. De zoon van Karel, Pepijn de Korte, zou ruim 20 jaar later Narbonne (759) heroveren