Brandaris (vuurtoren)

De Brandaris is een vuurtoren op Terschelling, en tevens de oudste nog werkende vuurtoren van Nederland.

Brandaris
PlaatsWest-Terschelling
Coördinaten53° 22 NB, 5° 13 OL
Statusactief
Start bouw1593
Opening1594
ArchitectPieter Albertsz. Clock
EigenaarRijkswaterstaat
Karakter1 schittering per 5 seconde
0,3 sec. licht, 4,7 sec. donker
Monumentstatusrijksmonument sinds 1965
Lichtenlijst2080
BAB0904
NGA114-9980
Monumentnummer35032
Bouwwerk
Hoogte52,5 m
Vormvierkant
Kleurgeel
Bouwmateriaalbaksteen
Uitrusting
Lichtpatroon Fl W 5s
Lichthoogte55 m boven zeeniveau
Lichtsterkte3.500.000 cd
Nominale dracht29 zeemijl
Lensdraaiend dubbele Fresneloptiek
Radarja, sinds 1979
Bemand24 uur per dag

Portaal    Maritiem

Deze toren is vernoemd naar Sint Brandarius of Sint Brandaan. In het huidige dorp West-Terschelling stond in de Middeleeuwen een Sint-Brandariuskerk, waarvan de toren als baken voor de scheepvaart diende. Deze kerk bestaat niet meer. De huidige Brandaris heeft de rol van baken van de voormalige Brandarius-kerktoren overgenomen; vandaar dat deze vuurtoren de naam van de zeevarende heilige Brandaan heeft behouden.

De middeleeuwse Brandariuskerk werd in 1323 gebouwd. De toren werd zo gebouwd dat deze kon dienen als baken voor de schepen die via de Zuiderzee op weg waren naar Amsterdam. Een goede markering van de nauwe doorvaart tussen Vlieland en Terschelling was nodig omdat de Waddeneilanden vanuit de Noordzee gezien veel op elkaar lijken. De Hanzestad Kampen betaalde mee aan deze eerste vuurtoren.[1]

Het eiland Terschelling verplaatste zich geleidelijk, waardoor de eerste Brandaris omstreeks 1570 in zee stortte. Het heeft tot 1592 geduurd voordat men aan de constructie van een tweede toren begon, maar deze stortte in voordat hij klaar was, doordat er slechte bouwmaterialen waren gebruikt.

De huidige toren was gereed in 1594. In 1837 werd de Brandaris verbouwd om als eerste Nederlandse vuurtoren een draaiende fresnellens te kunnen dragen. De trapkoker en het lichthuis zijn in dat jaar aangebracht. Elektrificatie volgde in 1907. Hiervoor werd een jaar eerder aan de noordzijde van de toren een machinehuis gebouwd. Dit gebouw werd in 1982 afgebroken. De lamp met elektrische aandrijving werd in 1920 geïnstalleerd. In 1977 kreeg de vuurtoren een lift en een radarantenne. Het licht is nu volkomen automatisch.

Door inwerking van weer en wind en zoute zeelucht is regelmatig onderhoud aan de Brandaris noodzakelijk. In 2010 is de toren in opdracht van Rijkswaterstaat geheel opnieuw gevoegd. De toren heeft speciale vogelverlichting om te voorkomen dat vogels er tegenaan vliegen.

Fotogalerij

Trouwen

De eerste verdieping is een van de locaties die door de gemeente Terschelling is aangewezen als ruimte voor het voltrekken van huwelijken. De locatie is enkel bereikbaar via de stenen wenteltrap.

Zie ook

Zie de categorie Brandaris van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.