Het Brabants Landschap

De oprichting van de Stichting Brabants Landschap kwam voort uit de ongerustheid met betrekking tot de versnelde industrialisatie en de ontwikkelingen in de landbouw, zoals ontginningen van woeste gronden, verstedelijking en de aanleg van infrastructuur. Binnen de provincie Noord-Brabant zag men het gevaar van uitwassen van deze ontwikkelingen en ook Pieter van Tienhoven, voorzitter van de Vereniging Natuurmonumenten en bevriend met Commissaris van de Koningin Van Rijckevorsel, bepleitte de oprichting van provinciale natuurbeschermingsorganisaties naast de landelijke. Aldus werd op 11 december 1931 besloten tot de oprichting en vond de daadwerkelijke oprichting op 22 januari 1932 plaats.

Oorspronkelijk was de Stichting gericht op het geven van adviezen aan overheden met betrekking tot landschapsverzorging bij grootschalige ingrepen, zoals ontginningen in het kader van de werkverschaffing. Ook landgoedeigenaren werden aangespoord om kwetsbare natuurgebieden binnen hun terrein in stand te houden. Aldus werd bijvoorbeeld bij de aanleg van Landgoed de Utrecht de Mispeleindse Heide, met daarin de vennen als De Flaes, gespaard. Er werden contacten met landgoedeigenaren uitgebouwd, hetgeen uiteindelijk tot de aankoop van waardevolle gebieden heeft geleid. Aanvankelijk was er te weinig geld beschikbaar.

De stichting van reservaten begon in 1963 met de aankoop van Ter Braakloop. Daarmee was de Stichting Brabants Landschap een van de laatste provinciale natuurbeschermingsorganisaties die daarmee begon. Vanaf 1964 kwam geld van de Provincie en het Rijk ter beschikking op een meer regelmatige basis. Het bezit groeide via 13.500 ha in 1999 tot 16.500 ha in 2007. In 1980 werd de provinciale taak om ook het agrarisch landschap te verzorgen aan de Stichting Brabants Landschap toevertrouwd. Dit heet sinds 1993 het Coördinatiepunt Landschapsbeheer.

• Website Het Brabants Landschap