Hoefijzerlanspuntslang

De hoefijzerlanspuntslang[1] (Bothrops alternatus) is een slang uit de familie adders (Viperidae) en de onderfamilie groefkopadders (Crotalinae).[2] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Duméril, Bibron & Duméril in 1854. Later werd de wetenschappelijke naam Lachesis alternatus gebruikt. De soort behoorde enige tijd tot het geslacht Rhinocerophis maar dit wordt niet langer erkend.

Hoefijzerlanspuntslang
Exemplaar uit Brazilië.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Viperidae (Adders)
Onderfamilie:Crotalinae (Groefkopadders)
Geslacht:Bothrops (Lanspuntslangen)
Soort
Bothrops alternatus
Duméril, Bibron & Duméril, 1854
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Hoefijzerlanspuntslang op Wikispecies
Portaal    Biologie
Herpetologie

Uiterlijke kenmerken

De totale lichaamslengte is ongeveer 1,4 meter.[3] Ondanks dat een andere soort, de gewone lanspuntslang (Bothrops atrox) een enorme variatie kent en qua vorm erg op deze soort lijkt, is de gevlekte lanspuntslang feilloos te onderscheiden vanwege de bonte tekening. Deze bestaat uit een lichtere basiskleur en altijd veel donkerdere hoefijzervormige vlekken die zeer dun omzoomd zijn met een veel lichtere kleur dan de basiskleur. Deze vlekken liggen bovendien paarsgewijs omgekeerd op de rug en flanken en zijn zo dik dat er nauwelijks tussenruimte is; het is een kruising tussen een net- en een landkaarttekening. Soms zijn de 'punten' van de hoefijzers aparte licht omzoomde vlekken. De buikzijde draagt gele of zwarte vlekken.

Algemeen

De soorten uit het geslacht lanspuntslangen (Bothrops) worden beschouwd als ratelslangen-zonder-ratel. De hoefijzerlanspuntslang komt voor in Zuid-Amerika: in Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay. De habitat bestaat uit bossen bij wateren als rivieren en meren. De slang klimt regelmatig in bomen om te rusten, maar jagen doet hij op de bodem en het voedsel bestaat uit kleine knaagdieren zoals muizen en ratten. Alle lanspuntslangen en ook deze soort zijn verder te herkennen aan de kop die erg breed is en de snuitpunt is zowel zijdelings als aan de onder- en bovenkant afgeplat.

Verdediging

Als hij wordt aangevallen maakt de slang met de verharde staartpunt tappende bewegingen op de bodem, wat een karakteristiek geluid veroorzaakt. Waarschijnlijk hebben ook de ratelslangen ooit dit gedrag vertoond, maar is de staartpunt verder aangepast tot een ratel. De beet van de slang kan dodelijk zijn als medisch handelen uitblijft. Symptomen variëren van duizeligheid en vlekken op het lichaam tot een hartstilstand.

Bronvermelding

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.