Boek van de Wei

In 551 kreeg Wei Shou (魏收, 506-572) van keizer Wen Xuan van Noordelijk Qi opdracht tot het samenstellen van een geschiedenis van de Noordelijke Wei-dynastie. Hij kon daarbij gebruikmaken van het werk dat een groot aantal historici reeds tijdens de Wei-dynastie had verricht:

• Deng Yuan (鄧淵) had de annalen over de voorouders van de stichter van de Wei-dynastie (en heerser over Dai) samengesteld.
• Cui Hao (崔浩, 381-450) werd in 450 terechtgesteld, officieel omdat hij feiten over de voorouders van keizer Taiwu (424-452) had vermeld die door hem als beledigend en schadelijk voor het aanzien van zijn dynastie werden beschouwd.
• Vanaf 487 stelde Li Biao (李彪, 441-501) documenten samen, die de periode tot en met de regering van keizer Xian Wen (466-471) omvatten. Hij was de eerste historicus in Wei die het materiaal splitste in annalen, tabellen, verhandelingen en biografieën. Hij volgde daarmee het voorbeeld van de Shiji en de Hanshu.
• Xing Luang (邢巒, 464-514) stelde tussen 500 en 514 een overzicht samen van de activiteiten van keizer Xiao Wen (471-499). Zijn werk liep niet echter niet verder dan 490.
• Cui Hong (d. 527) en Wang Zunye kregen opdracht dit overzicht voort te zetten tot 515 (dus inclusief de regeerperiode van keizer Xuan Wu, 499-515).

Wei Shou deed hetzelfde voor de laatste keizers van de Wei-dynastie. Vervolgens werkte hij vanaf 551 aan de 'Geschiedenis van de Wei'. Volgens juan 104 van de 'Weishu' koos hij als assistenten Fang Yan-you (房延祐), Xin Yuanzhi (辛元植), Diao Rou (刁柔, 501-556), Pei Angzhi (裴昂之) en Gao Xiaogan (高孝幹). Wei Shou overhandigde het grootste deel van het werk in de derde maand van 554 aan de keizer. In de elfde maand van datzelfde jaar presenteerde hij het resterende gedeelte, dat bestond uit tien 'verhandelingen'.

Direct na de presentatie ontstond onrust over het werk. Wei Shou werd partijdigheid verweten bij de wijze waarop hij een groot aantal functionarissen had beschreven. Dit werd door hun nakomelingen beschouwd als een belediging van hun voorouders en daarmee een belediging van henzelf. Zij betitelden het boek niet als weishu, maar als huishu (穢書). Dat leek in uitspraak op weishu, maar betekende 'boek van vuiligheid'. Wei Shou werd tot twee maal toe gedwongen zijn werk te herzien, eerst tussen 560-561 en daarna nogmaals tussen 565 en 572, het jaar waarin hij stierf.

Omdat Wei Shou in dienst was van de Noordelijke Qi, diende hij die dynastie te beschouwen als de legitieme opvolger van de Noordelijke Wei. Het Hemels mandaat zou via de Oostelijke Wei zijn overgegaan naar de Noordelijke Qi-dynastie. Dit werd hem kwalijk genomen onder de Sui en Tang-dynastie. Zij beschouwden niet de Noordelijke Qi, maar de twee dynastieën die Chang'an als hoofdstad hadden, de Westelijke Wei en de Noordelijke Zhou, als de rechtmatige opvolgers van de Noordelijke Wei. Volgens juan 56 van de Beishi werd het graf van Wei Shou dan ook geschonden en werd zijn tot stof vergaan lichaam in de vier windrichtingen verspreid.

De Weishu bevat 114 (130) juan. Wei Shou volgde de indeling van de Shiji en de Hanshu:

Eigenlijk bestaat de Weishu uit 114 juan (12 benji, 10 shu en 92 liezhuan). De omvangrijke juan zijn later gesplitst in twee, drie of soms zelfs vier hoofdstukken. Dit geldt met name voor de verhandelingen. Het totaal aantal juan bedraagt dan 130. De Weishu vormt de belangrijkste historische bron voor de Noordelijke Wei. Sommige delen, waaronder 'juan 102' waren reeds verloren geraakt tijdens de Song-dynastie en zijn later aangevuld vanuit andere werken.

• 魏收, 魏書 (130卷), 北京 (中華書局), 1973 (Wei Shou, Weishu (130 juan), Beijing (Zhonghua shu ju), 1973), 6 delen, 1904 pp.

Herdrukt 1999, ISBN 9787101021288. De 'Zhonghua' uitgave van de Vierentwintig Geschiedenissen is de meest gebruikte uitgave. De teksten zijn voorzien van leestekens, ingedeeld in paragrafen en geschreven in traditionele karakters.

Er is geen volledige vertaling van de 'Weishu' in westerse talen. Wel zijn er vertalingen van losse hoofdstukken, waaronder:

• Holmgren, Jennifer., Annals of Tai. Early T'o-pa History According to the First Chapter of the Wei-shu, Canberra (Australian National University Press) 1982, ISBN 0909879168.
• Tsukamoto Zenryū, 'Wei Shou. Treatise on Buddhism and Taoism. English translation by Leon Hurvitz of the original text of the "Wei shu" CXIV and of the Japanese annotation by Tsukamoto Zenryū', in: Mizuno Seiichi en Nagahiro Toshio, Yün-kang. The Buddhist Cave-Temples of the Fifth Century A.D. in North China. Detailed report of the archaeological survey carried out by the mission of the Tohōbunka Kenkyūsho 1938-1945, vol XVI (supplement), Kyoto (Kyoto University, Jimbunkagaku Kenkyūsho) 1956, pp. 23–103.

• Ware, J.R., 'Notes on the History of the Wei Shu', in: Journal of the American Oriëntal Society, 52 (1932), pag. 35-45.
• Dien, Albert E. 'Wei Tan and the Historiography of the Wei-shu', in: Kroll, Paul W. en David R. Knechtges (eds.), Studies in Early Medieval Chinese Literature and Cultural History. In Honor of Richard B. Mather and Donald Holzman, Provo UT (T'ang Studies Society) 2003, ISBN 0972925503, pp. 399–466.
• Holmgren, Jennifer, Women's Biographies in the Wei-shu. A Study of the Moral Attitudes and Social Background Found in Women's Biographies in the Dynastic History of the Northern Wei, Canberra (Australian National University) 1979.

(en) Klik hier voor een inleiding op het Boek van de Wei door Ulrich Theobald.

Bronnen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina 魏書 (Weishu - Boek van de Wei) op Wikisource.