Boeing X-37B

Het Boeing X-37B Orbital Test Vehicle is een onbemand militair ruimtevliegtuig dat is ontwikkeld door Boeing om toekomstige ruimtevaarttechnologie te testen in een baan rond de aarde en tijdens terugkeer naar de aarde. Het toestel is een met een factor 1,2 opgeschaald model afgeleid van de X-40A. Het project werd in 1999 in samenwerking met NASA opgestart met als naam X-37 Advanced Technology Demonstrator, maar werd in 2004 overgedragen aan het Amerikaanse Ministerie van Defensie dat hem hernoemde tot X-37B Orbital Test Vehicle. Een prototype genaamd X-37A had zijn eerste vlucht, een droptest, op 7 april 2006 op de Edwards AFB. Hiervoor werd de White Knight ingezet, het vliegtuig dat ook voor de airdrop lanceringen van SpaceShipOne werd gebruikt.

Boeing X-37B
FabrikantBoeing
Type(s)X-37 (NASA concept)
X-37B (militair)
Lengte8,9 m
Spanwijdte4,5 m
Hoogte (vanaf de grond)2,9 m
Stoelen voor passagiers0
Motoren1 Rocketdyne AR2-3
Eerste vlucht22 april 2010
Statusoperationeel sedert 2010
Voornaamste gebruikersNASA/DARPA (X-37), US Space Force (X-37B)
Aantal gebouwdTotaal 3
1 X-37A prototype
2 X-37B
Portaal    Luchtvaart

Lanceringen vinden plaats met een EELV-gecertificeerde draagraket. Op de eerste vier vluchten was dat de Atlas V, de vijfde vlucht werd met een Falcon 9 raket gelanceerd[1]. De X-37 wordt in de neuskegel van de draagraket geplaatst.

De eerste orbitale vlucht van de X-37B, OTV-1, werd op 22 april 2010 om 23:52 UTC gelanceerd met een Atlas V 501-raket vanuit Cape Canaveral Air Force Station. Het ruimtetuig werd in lage baan geplaatst voor een aantal testen. Op 3 december 2010 keerde het terug en landde het weer op Aarde.[2]

De X-37B zouden volgens hun missie op Vandenberg Air Force Base in Californië landen met de Edwards Air Force Base als alternatief.

Een tweede X-37B is gebouwd voor een testmissie gepland in 2011. Deze werd op 5 maart 2011 voor het eerst gelanceerd en keerde op 16 juni 2012 terug.

Werkzaamheden aan de X-37B (onderhoud, laden en lossen) vinden sinds 2012 plaats in de voormalige Space Shuttle-werkplaatsen Orbiter Processing Facility's 1 en 2 op het Kennedy Space Center. Sindsdien wordt de Shuttle Landing Facility als landingsbaan gebruikt. Ook OPF-3 wordt door Boeing gehuurd maar die hangar wordt voor de Starliner gebruikt.

Gebaseerd op de spaceshuttle maar niet hetzelfde

Waar de stuurvlakken van de spaceshuttles hydraulisch bediend worden, maakt de X-37B gebruik van een elektromechanisch systeem. Dit bespaart op het gewicht van leidingen en hydraulische vloeistof. In plaats van keramische tegels gebruikt de X-37B gemakkelijk vervormbaar composiet materiaal. Dit materiaal werd reeds door de NASA ontworpen voordat de militairen het project in 2004 overnamen. Het stompe ontwerp lijkt ook op de Shuttle. De spanwijdte bedraagt 4,50 meter. Maar in plaats van één reusachtig verticaal staartvlak heeft de X-37B een korte V-staart met twee zogenaamde ruddervators. Dit is een samenvoeging van rudder en elevator (richtingsroer en hoogteroer). Dit is zo omdat het tuig in de laadruimte van een draagraket geplaatst moet kunnen worden die een 5 meter binnen-diameter heeft. Die V-staart zorgt ook voor de invalshoek van 40 graden bij de terugkeer in de dampkring. Omdat het onbemand is zijn er geen voorzieningen nodig om een cabine onder druk te houden. Ook andere installaties voor lange bemande vluchten zijn overbodig. Zijn eenvoud en kleine afmetingen maakten het voor de militairen interessant. Hoewel het tijdens de ontwikkeling door de NASA een gewoon prototype betrof, geeft de Amerikaanse Luchtmacht geen enkel detail vrij van de eerste vlucht.

Missies
NummerDatum lancering en
Lanceerplaats		Datum terugkeer en landingsbaanDuurDraagraketToestelNuttige lading
OTV-122 april 2010, 2352 UTC
CCAFS, SLC-41		3 december 2010
Vandenberg AFB		224 d 8 h 24 mAtlas V-501Orbiter 1onbekend
OTV-25 maart 2011, 2246 UTC
CCAFS, SLC-41		16 juni 2012
Vandenberg AFB		469 dAtlas V-501Orbiter 2onbekend
OTV-311 december 2012, 1803 UTC
CCAFS, SLC-41		17 oktober 2014
Vandenberg AFB		674 d 22 h 22 mAtlas V-501Orbiter 1onbekend
OTV-420 mei 2015, 1505 UTC[3]
CCAFS, SLC-41		7 mei 2017
KSC-Launch and Landing Facility		718 dagenAtlas V-501onbekendo.a. Ionenmotor
OTV-57 september 2017,1400 UTC
KSC - LC-39A,		27 oktober 2019, 0751 UTC
KSC-Launch and Landing Facility[4]		779 d
16 h
51 m		Falcon 9-Full ThrustonbekendASETS-II[5][6]
Drie kleine satellieten
OTV-6 (USSF-7)mei 2020, CCAFS SLC-41onbekend-Atlas V-501onbekend-

Trivia
  • In 2011 presenteerde Boeing een conceptontwerp voor de X-37C. Dit moest een vergrote, bemande uitvoering van de X-37B worden die tot zes ruimtevaarders kon herbergen. Boeing ontwikkelde in die tijd echter ook het ontwerp voor de Starliner-ruimtecapsule dat daadwerkelijk in productie is genomen.[7]
  • De Europese ruimtevaartorganisatie ESA ontwikkelt anno 2019 een voertuig met een soortgelijke functie genaamd Space Rider.
  • Na afloop van missie OTV-5 maakte de USAF bekend dat de X-37B satellieten had losgelaten. Volgens Jonathan McDowell is dat voor het eerst dat de Verenigde Staten satellieten los hebben gelaten zonder dat aan het VN register te melden.[8]

Fotogalerij
  • Boeing X-37 gemonteerd in de 5 meter neuskegel van een Atlas V-raket
Amerikaanse X-vliegtuigen (lijst)

X-1 · X-2 · X-3 · X-4 · X-5 · X-6 · X-7 · X-8 · X-9 · X-10 · X-11 · X-12 · X-13 · X-14 · X-15 · X-16 · X-17 · X-18 · X-19 · X-20 · X-21 · X-22 · X-23 · X-24 · X-25 · X-26 · X-27 · X-28 · X-29 · X-30 · X-31 · X-32 · X-33 · X-34 · X-35 · X-36 · X-37 · X-38 · X-39 · X-40 · X-41 · X-42 · X-43 · X-44 · X-45 · X-46 · X-47 · X-48 · X-49 · X-50 · X-51 · X-53

Zie de categorie Boeing X-37 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.