Asbestos (stad)

Asbestmijn in Asbestos

Mijnbouw, de asbestfabriek en een magnesiumfabriek namen in Asbestos een groot deel van de inkomsten en werkgelegenheid voor hun rekening, tot ze gesloten werden. In het begin van de 20e eeuw was Canada met 85% van de wereldwijde export van asbest marktleider. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de mijnen gevorderd voor oorlogsproductie. In 2006 was de totale asbestexport in Canada nog 290.000 ton asbest, wat 21% van de wereldproductie bedroeg. In 2018 werd de wetgeving zover aangepast, dat de productie van asbest in het land nagenoeg stil was komen te liggen. Sindsdien werd er dan ook gewerkt aan modernisering van het economisch bestel.

Het graven van de asbestmijn kende grote effecten op het landschap van Asbestos. Voor het graven was het nodig om een groot aantal bomen te kappen en akkerlanden te ontdoen van gewassen. Ook de stof die vrijkomt bij de productie van asbest is schadelijk voor mens en omgeving. Door asbeststof stijgt de pH-waarde in de grond, waardoor het ook van invloed is op het wortelsysteem van planten. De plantensoorten die niet tegen de effecten van het asbeststof kunnen zijn verdwenen, de planten die hier wel tegen bestand zijn hebben het ecosysteem overgenomen. Sinds de sluiting van de mijn is er weer vegetatie te vinden op de hellingen van de mijnen. De gewijzigde bodemsamenstelling en chemische verontreiniging in het gebied, zorgt er voor dat het voor de verdwenen soorten vegetatie nauwelijks mogelijk is om te herstellen.

Vanaf februari 1949 kende de regio van Asbestos een weken durende staking van de kompels, in een poging hogere lonen af te dwingen. De staking begon vreedzaam maar kende na verloop van tijd veel geweld. Nadat de staking in mei 1949 was neergeslagen werd er overleg gevoerd om de arbeidsomstandigheden van de mijnwerkers te verbeteren.