Analoogkaas
Analoogkaas of imitatiekaas is een levensmiddelenproduct dat kaas vervangt. Analoogkaas heeft vaak een vergelijkbare kleur, textuur, dichtheid en benadert de smaak van kaas.
Analoogkaas is met het fastfood overgekomen uit Amerika, waar het cheese substitute wordt genoemd, het wordt sinds de jaren 80 van de 20e eeuw in Europa gebruikt.
Ingrediënten
Kaas wordt geproduceerd door melk, stremsel en andere ingrediënten met behulp van bacteriën om te zetten naar kaas. Dit proces wordt rijping genoemd. Analoogkaas heeft geen rijpingsproces en wordt gemaakt van witte (geraffineerde) palmolie, melkeiwit en zetmeel. Verder worden er smaak- en soms ook kleurstoffen toegevoegd en eventueel rijpere echte kaas. Op het etiket is te zien hoeveel echte kaas aan het product toegevoegd is.
Toepassingen
Analoogkaas wordt voornamelijk gebruikt vanwege de lagere kostprijs. De verwerking is eenvoudiger en de grondstoffen zijn veiliger toe te passen in kant-en-klaarmaaltijden.
Voordelen voor producenten
- Lagere kostprijs.
- Het heeft betere rasp- en smelteigenschappen dan kaas en bij toevoeging aan natuurkaas levert het een mooier eindproduct op.[1]
- Betere microbiologische parameters, waardoor de veiligheid voor de gezondheid beter kan gegarandeerd worden, zoals vermijden van Listeria, Salmonella, Clostridium botulinum, wat voornamelijk belangrijk is in kant-en-klaarmaaltijden.
Nadelen voor consumenten
- Het is meestal niet duidelijk dat er analoogkaas in het product verwerkt is.
- Over het algemeen wijkt de smaak van de gebruikte analoogkaas af van de geïmiteerde kaassoort, waardoor aan het product extra ingrediënten, zoals aroma's en smaakversterkers, worden toegevoegd om het product op smaak te brengen.
- Wanneer op het product een specifieke kaassoort staat vermeld, terwijl vooral imitatiekaas is toegepast, bestaat de kans dat de consument de smaak van de analoogkaas gaat associëren met de genoemde kaassoort. Analoogkaas heeft een van kaas afwijkende structuur en textuur, wat door sommigen als onaangenaam wordt ervaren.
Naast analoogkaas als broodbeleg wordt het voornamelijk toegepast in lasagne, moussaka, pizza, kant-en-klaarmaaltijden met een kaassausje of kaastopping en in cheeseburgers.[2] Voor de consument is het niet altijd duidelijk of hij kaas of analoogkaas op zijn bord krijgt.[2] Voor analoogkaas bestaat geen wettelijke naam. Fabrikanten kunnen dan ook niet anders dan overgaan tot een declaratie van de ingrediënten. Vele samengestelde producten bevatten al vaak de ingrediënten van de analoogkaas, zodat het aandeel kaas onduidelijk blijft.
Controle en handhaving
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit heeft tussen oktober 2005 en januari 2006 24 bedrijven gecontroleerd op de etikettering van kaasproducten die mogelijk werden vermengd met imitatiekaas. Bij acht van de bedrijven was de etikettering niet in orde, wat de bedrijven op een schriftelijke waarschuwing of, in ernstige gevallen, een boeterapport kwam te staan. De bedrijven gebruikten verschillende aanduidingen op producten waarin analoogkaas was verwerkt, zoals: Edam grof, bereiding op basis van kaas en plantaardig vet, pizzamix, pizzamaling, pizzakaas, levensmiddelenbereiding, pizzatopping, parmosella, geraspte mix, mozza-melange en goudarasp.[3]
Een andere manier om het gebruik van analoogkaas te verbergen, is door de echte kaas (waarmee de analoogkaas gemengd is) te vermelden en daarnaast de ingrediënten van de analoogkaas te noemen, die vaak toch al in de lasagne en pizza zijn verwerkt.
Publiciteit
Het consumententelevisieprogramma Keuringsdienst van Waarde kwam op 28 augustus 2008 met een programma over de nepkaas, waar al voor de uitzending aandacht aan werd besteed door het NOS Journaal en diverse landelijke kranten. Later introduceerde zij de naam "Melta" voor dit product.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Cheese substitute van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |