Ambarawa (Semarang)

Bij Ambarawa lagen tijdens de Tweede Wereldoorlog verschillende zogeheten jappenkampen, waar vrouwen onder wie nonnen, kinderen en (oude) mannen werden vastgezet.[1][2][3]

• Tangsi Perlindoengan ("Beschermde Kazerne"), het allereerste kamp in Ambarawa, in een paar officierswoningen, aan de noord-oostzijde van het militaire kampement, het latere Ambarawa 6. Tangsi Perlindoengan was een toevluchtsoord voor vrouwen, kinderen en oude mannen.[4]
• Ambarawa 6 in de barakken van een oud KNIL-kampement in Ambarawa, direct ten westen van Fort Willem I. Op 23 augustus 1945 waren hier rond de 4000 vrouwen en kinderen.[5]
• Ambarawa 7 in de barakken van het afgekeurde KNIL-kampement in Ambarawa, direct ten noordwesten van Fort Willem I. Voor vrouwen en mannen. Op 23 augustus 1945 waren hier rond de 2500 personen.[6]
• Ambarawa 8 in de school en het jongensinternaat van St Louis, beheerd door de Broeders van Maastricht of Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis. Het lag aan de westzijde van Ambarawa aan de weg naar Magelang en was voornamelijk bestemd voor vrouwen en kinderen.[7]
• Ambarawa 9 in de school en het internaat van de Zusters Franciscanessen van Heythuysen, aan de westzijde van Ambarawa aan de weg naar Magelang. Het kamp was tot 4-5-1945 een vrouwenkamp, per 1 juli 1945 werd het een Touwslagerskamp met naaiwerkplaats. Vooral bestemd voor vrouwen en kinderen.[8]
• Het kamp Banyubiru bij Banyubiru (Semarang) vijf kilometer ten zuiden van Ambarawa, vooral opvangkamp voor vrouwen en kinderen tegen het eind van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië in 1945.
  • kamp Banjoebiroe 10 in de Gevangenis, iets ten oosten van Banjoebiroe. Op 7 augustus 1945 werden enige nabij gelegen KNIL-officierswoningen en barakken bij het kamp getrokken. Er was een vrouwen- en een mannenkamp. In het vrouwenkamp zaten vrouwen, kinderen en oude mannen.[9]
  • kamp Banjoebiroe 11 in een militair kampement, ten oosten van Banjoebiroe, voor vrouwen, kinderen, oude mannen en nonnen.[10]
  • kamp Boejoebiroe 12 in tien officierswoningen ten oosten van Banjoebiroe naast de kazerne, voor vrouwen en kinderen.[11]
• Het werkkamp Bandoengan voor jongens, mannen en nonnen diende voor het verbouwen van groenten. Het lag ongeveer 7 km ten noordwesten van Ambarawa, aan de weg van Ambarawa naar Soemowono en was ondergebracht in huizen.[12]
• Soemowono, 10 km voor vrouwen en kinderen ten noordwesten van Ambarawa. Het kamp bestond uit 3 rijen van barakken op een helling (terrasgewijs boven elkaar) met diverse bijgebouwen. De toegangspoort lag aan de hoge zijde van het kamp. Iedere barak had een deur aan beide korte zijden en 4 deuren aan de lange zijkant. De barakken waren via open galerijen met elkaar verbonden.[13]

• Nico Rost van Tonningen (1889-1979), Nederlands vice-admiraal, adjudant van koningin Wilhelmina
• Anton Colijn (1894-1945), Nederlands bergbeklimmer
• Mauritz Christiaan Kokkelink (1913-1994), militie-adjudant-onderoffcier van het KNIL en Ridder in de Militaire Willems-Orde.
• Tom Veen (1942-2014), Nederlands onderwijzer en politicus

• www.iwm.org.uk Film van Imperial War Museum "Ambawara Miller Roll 1-11" toont Britse troepen op weg op Java die Nederlandse gevangenen met vrachtwagens van Ambawara (of Banyubiru of allebei?) evacueren naar Semarang (evacuatie na 5:40 minuten), december 1945?

Zie de categorie Ambarawa van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.