Alice Cooper
Alice Cooper (geboren als Vincent Damon Furnier, Detroit (Michigan), 4 februari 1948) is een Amerikaans (glam)rockzanger en muzikant. Tot 1974 was dit ook de naam van de door hem opgerichte band waarvan hij deel uitmaakte als zanger. Beide - zanger en band - werden bekend om hun rockmuziek met extravagante en - reeds voor het fenomeen punk - op choqueren gerichte podiumacts. Behalve dit imago was ook het gebruik van maar liefst vier gitaristen kenmerkend, aangevuld met een drummer en Furnier zelf als de zanger die dan soms eveneens gitaar en andere instrumenten bespeelt.
Alice Cooper
| ||||
 | ||||
Alice Cooper (2015) | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Vincent Damon Furnier | |||
| Geboren | 4 februari 1948 | |||
| Geboorteplaats | Detroit, Michigan | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1964-heden | |||
| Genre(s) | Hardrock Heavy metal Shockrock Glamrock | |||
| Beroep | Singer-songwriter, Muzikant, Acteur, Diskjockey | |||
| Instrument(en) | Gitaar, Mondharmonica | |||
| Label(s) | Straight Records, Warner Bros. Records, Atlantic Records, MCA Records, Epic Records, Spitfire Records, Eagle Records, New West Records | |||
| Officiële website (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel (en) Last.fm-profiel | ||||
| ||||
Carrière
Alice Cooper is het alter ego van Vincent Furnier. De naam Alice Cooper was aanvankelijk ook de naam van Furniers band. Furnier begon in 1974 na het uiteenvallen van de band aan een succesvolle solocarrière.
Vincent Furnier, van Franse afkomst (geboren in Allen Park (Detroit), maar in Arizona opgegroeid) en zwaar beïnvloed door The Yardbirds en The Beatles, vormde een aantal bands in de jaren zestig, waarvan Earwigs de eerste was en daarna The Spiders (met een plaatselijke hit Don't Blow Your Mind) en vervolgens Nazz. Furnier, die vernam dat Todd Rundgren ook met een band onder de naam Nazz werkte, wijzigde de naam van de band in Alice Cooper.
De band bestond uit de gitaristen Michael Bruce en Glen Buxton, bassist Dennis Dunaway en drummer Neal Smith. Na in 1968 verhuisd te zijn naar Californië, werd de band ontdekt door manager Shep Gordon, die een auditie regelde bij Frank Zappa. De band tekende een contract met het label van Zappa, Straight Records en bracht twee albums uit: Pretties For You (1969) en Easy Action (1969, uitgebracht in 1970). Deze twee platen werden in 1973 opnieuw uitgebracht onder de titel Schooldays. Pretties For you straalde inderdaad nog de sfeer van een schoolbandje uit, maar met de gitaarpartijen van Bruce en de duistere en humoristische onzingedichten van Cooper ontwikkelde de band zich snel. Easy Action werd ondanks problemen met producer David Briggs als een meesterwerk ontvangen. Niettemin bleef commercieel succes uit. De band vertrok daarop naar Detroit. Bob Ezrin werd de nieuwe producer en via Love it to death (1971) had de band met het album Killer (1971) - inmiddels een klassieker - zijn definitieve vorm gevonden. Met grote hits als I'm eighteen, School's out en Elected was de naam Alice Cooper binnen enkele jaren gevestigd.
Met het succesvolle album Billion Dollar Babies (1973) - nummer 1 in zowel Amerika als Engeland - gold Alice Cooper zelfs even als een van de meest prominente rockbands ter wereld.
Een voorliefde voor theater en musical klonk al vanaf het begin door in tekst en muziek. Geciteerd werd o.a. uit de West Side Story en The Sound of Music. Deze voorliefde kwam ook naar voren in de theatrale optredens. De band introduceerde zo het muziektheater in de hardrock. Eind jaren zestig trad Alice Cooper op in "drag". Alice is voor de hoes van Pretties for you gefotografeerd in een glitterjurkje, waarmee de Amerikaanse glamrock werd ingeluid. Andere bekende exponenten van de Amerikaanse glamrock waren Lou Reed, Iggy and the Stooges, The New York Dolls, Kiss en Jobriath. Op het hoogtepunt van de glamrock, begin jaren zeventig, werd dit vervangen door een horrorshow waarmee Amerika een spiegel werd voorgehouden. Alice eindigde dan ook meestal op een elektrische stoel of aan de galg. Hiermee creëerde de band wederom een nieuw genre: shockrock. In de beginjaren van de band ontstond de mythe dat Cooper op het toneel een levende kip de kop had afgebeten. Frank Zappa zag er een goede publiciteitsstunt in en adviseerde om het verhaal niet te ontkennen. Het werd voorpaginanieuws en Alice Cooper had meteen naamsbekendheid.
De band viel in 1974 uit elkaar vanwege onenigheid rond muziekrechten. Sindsdien werkt Furnier solo en gaat als Alice Cooper door het leven. Dick Wagner van de Hollywood Vampires, die ook met Lou Reed werkte, werd zijn vaste gitarist en Tony Levin werd zijn bassist. Cooper scoorde in Amerika meteen een enorme hit met Only women bleed. Dit nummer is later vele malen gecoverd, o.a. door Julie Covington - die ermee scoorde in het Verenigd Koninkrijk - Elkie Brooks, Favorite Angel en Guns N' Roses. Alice Cooper werd daarna door een breder publiek geaccepteerd: hem werd gevraagd op te treden in The Muppet Show. Bob Dylan verklaarde in een interview dat Cooper een onderschatte songwriter was en John Lydon (Johnny Rotten van de Sex Pistols) noemde Killer het beste rockalbum uit de geschiedenis. In deze periode was zijn drankmisbruik naar ongekende hoogte gestegen en hij liet zich opnemen in afkickkliniek. Een weer nuchtere Alice Cooper beschreef zijn ervaringen in die kliniek op het album From the inside, dat hij grotendeels met componist Dick Wagner en tekstschrijver Bernie Taupin schreef. Het nummer How you gonna see me now van dat album werd wederom een hit.
Tussen 1979 en 1983 sloeg Cooper een andere weg in. Het bombastische en theatrale werd verlaten en hij concentreerde zich meer op het schrijven van songs met cabareteske, humoristische teksten. In 1986 was hij weer terug met een shockrockact. Alice Cooper was intussen een cultfiguur geworden en de sterren stonden in de rij om op zijn albums te verschijnen, zoals Steven Tyler, Jon Bon Jovi en Richie Sambora op het album Trash (1989); Slash, Joe Satriani, Steve Vai en Ozzy Osbourne op het album Hey Stoopid (1991). In 1989 leidde de comeback tot een nieuwe wereldhit: Poison, enkele jaren later gevolgd door Hey Stoopid en Lost in America.
Na 1994 werd het een tijdje stil en leek Alice Cooper met pensioen te zijn. In 2000 volgde een comeback en een nieuwe bloeiperiode volgde met als voorlopig hoogtepunt de cd The Eyes of Alice Cooper (2003), een van de beste platen uit zijn carrière, waarin hij is teruggekeerd naar zijn roots: de garage-rock. Opvolger Dirty Diamonds (2005) lijkt heimwee uit te stralen naar de beginperiode. Dat komt naast de teksten vooral tot uiting in het veelvuldig citeren van riffjes en melodielijnen die ons terugvoeren naar de dagen van Black Sabbath en Ziggy Stardust.
In 2008 zong Cooper de leidende vocalen in, als gastzanger, op het album The Scarecrow van het heavy metal-operaproject Avantasia, het nummer Toy Master.
In 2015 vormde hij samen met Joe Perry en Johnny Depp de Hollywood Vampires.
Discografie
Met band
- 1969 - Pretties for You
- 1970 - Easy Action
- 1971 - Love It to Death
- 1971 - Killer
- 1972 - School's Out
- 1973 - Billion Dollar Babies
- 1974 - Muscle of Love
- 1974 - Greatest Hits
Solo
- 1975 - Welcome to My Nightmare
- 1976 - Alice Cooper Goes to Hell
- 1977 - Lace and Whiskey
- 1977 - The Alice Cooper Show (Live)
- 1978 - From the Inside
- 1980 - Flush the Fashion
- 1981 - Special Forces
- 1982 - Zipper Catches Skin
- 1983 - DaDa
- 1986 - Constrictor
- 1987 - Raise Your Fist and Yell
- 1989 - Trash
- 1991 - Hey Stoopid
- 1994 - The Last Temptation
- 1997 - A Fistful of Alice (Live)
- 1998 - Snorting Anthrax
- 1999 - Super Hits
- 1999 - The Life and Crimes of Alice Cooper (box met 4 cd's)
- 2000 - Brutal Planet
- 2001 - The Definitive
- 2001 - DragonTown
- 2003 - The Eyes of Alice Cooper
- 2005 - Dirty Diamonds
- 2006 - Live at Montreux (Live)
- 2008 - Along Came A Spider
- 2011 - Welcome 2 My Nightmare
- 2017 - Paranormal
Hitlijsten
Albums
| Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen[1] |
|---|---|---|---|---|---|
| Billion dollar babies | 1973 | 10-03-1973 | 1(7wk) | 17 | |
| Schooldays | 1973 | 18-08-1973 | 8 | 4 | Verzamelalbum |
| From the inside | 1978 | 03-02-1979 | 14 | 12 | |
| Trash | 1989 | 12-08-1989 | 53 | 14 | |
| Hey stoopid | 1991 | 20-07-1991 | 54 | 8 | |
| The last temptation | 1994 | 18-06-1994 | 73 | 4 | |
| Dirty diamonds | 2005 | 23-07-2005 | 88 | 1 | |
| Along came a spider | 25-07-2008 | 02-08-2008 | 76 | 2 | |
| Hollywood vampires | 11-09-2015 | 19-09-2015 | 47 | 1 | |
| Paranormal | 28-07-2017 | 05-08-2017 | 24 | 1 |
| Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Welcome 2 my nightmare | 09-09-2011 | 24-09-2011 | 80 | 1 |
Singles
| Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen[2] |
|---|---|---|---|---|---|
| School's out | 1972 | 19-08-1972 | tip9 | - | |
| Elected! | 1972 | 02-12-1972 | 5 | 15 | Nr. 5 in de Single Top 100 |
| School's out | 1972 | 03-02-1973 | 6 | 9 | Nr. 9 in de Single Top 100 |
| Hello hurray | 1973 | 17-03-1973 | 6 | 10 | Nr. 6 in de Single Top 100 |
| No more mr. nice guy | 1973 | 05-05-1973 | 8 | 7 | Nr. 9 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
| Halo of flies | 1973 | 28-07-1973 | 5 | 10 | Nr. 5 in de Single Top 100 |
| Teenage lament '74 | 1973 | 29-12-1973 | tip9 | - | |
| How you gonna see me now | 1979 | 13-01-1979 | 7 | 11 | Nr. 9 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
| Poison | 1989 | 30-09-1989 | 10 | 7 | Nr. 8 in de Single Top 100 |
| Hey stoopid | 1991 | 13-07-1991 | 13 | 6 | Nr. 22 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
Radio 2 Top 2000
| Nummer(s) met noteringen in de Radio 2 Top 2000 | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Elected! | - | 537 | 583 | 687 | 574 | 629 | 809 | 996 | 894 | 772 | 1332 | 1052 | 1271 | 1618 | 1777 | - | - | - | - | - | - |
| Halo of flies | 63 | 24 | 19 | 21 | 35 | 39 | 57 | 78 | 56 | 51 | 91 | 85 | 109 | 167 | 191 | 209 | 253 | 288 | 268 | 452 | 535 |
| Hello hurray | - | 1322 | - | 1445 | 1374 | 1218 | 1494 | 1561 | 1480 | 1466 | 1975 | 1833 | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
| How you gonna see me now | 142 | 136 | 91 | 128 | 168 | 132 | 166 | 289 | 170 | 163 | 414 | 248 | 368 | 711 | 626 | 603 | 807 | 708 | 654 | 789 | 953 |
| School's out | 319 | 124 | 119 | 125 | 156 | 148 | 208 | 338 | 209 | 191 | 417 | 334 | 353 | 645 | 649 | 788 | 924 | 785 | 757 | 940 | 1149 |
| Poison | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1893 | 490 | 390 | 433 | 383 | 306 | 331 | 409 | 405 |
Dvd's
| Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Raise the dead - Live from Wacken | 2014 | 25-10-2014 | 25 | 1 |
Bezetting
|
1963-1972
1973
1974-1976
1977-1979
|
1980-1983
1984-1988
1989-1993
|
1994-2002
2003-2010
|
2010-2014
2014 tot heden
|
Filmografie
- Alice Cooper: The Nightmare (1975) als Steven
- Sextette (1978) als Ober
- Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (1978) als Marvin Sunk (the 'Sun King')
- Roadie feat. Meat Loaf (1980) als zichzelf
- Monster Dog (1984) als Vince Raven
- Prince of darkness (1987) als 'Street Schizo'
- Freddy's Dead: The Final Nightmare (1991) als Freddy's vader
- Wayne's World (1992) als zichzelf
- Freakshow (1999) als Piraat Jack (stem)
- The Attic Expeditions (2001) als Samuel Leventhal
- Suck (2009) als Barman
- Dark Shadows (2012) als zichzelf
Externe links
- (en) Officiële website
- (en)
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Alice Cooper van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |