Airbus A220

De Airbus A220 (voorheen Bombardier C-serie) is een familie van verkeersvliegtuigen, ontwikkeld door de Canadese fabrikant Bombardier en verkocht door Airbus. De A220 is een narrow-body, tweemotorig toestel voor de middellange afstand. Het toestel is in 2016 op de markt gebracht. In juni 2016 passeerde het aantal orders de grens van 370. In juli 2017 waren er 360 openstaande orders en 16 geleverde toestellen, 8 CS100 en 8 CS300 toestellen.

Airbus A220
FabrikantBombardier (Airbus)
Type(s)Airbus A220-100 / Airbus A220-300
Stoelen voor passagiers125 / 160
Vleugeloppervlak112.3 m²
Max. startgewicht59.000 kg / 65.000 kg
Motoren2 Pratt & Whitney PW1500G
Kruissnelheid828 km/h
Max. reikwijdte5.463 km
Eerste vlucht16 september 2013
StatusIn productie
Voornaamste gebruikersSwiss International
airBaltic
Aantal gebouwd16 (juli 2017)
Stukprijs$71,8 miljoen / $82 miljoen[1]
Portaal    Luchtvaart
A220-100 en A220-300

Sinds 2017 was de verkoop van de C-serie in handen van Airbus, in juli 2018 is de naam veranderd in Airbus A220[2][3]

Achtergrond

Bombardier had in de jaren 90 al plannen voor een groter toestel dan haar Canadair Regional Jet (CRJ). Het bedrijf overwoog Fokker te kopen om zo de beschikking te krijgen over de Fokker 100, maar dit plan werd begin 1996 afgeblazen. Een volgend plan, de ontwikkeling van de Bombardier Regional Jet eXpansion (BRJX), werd ook geannuleerd ten faveure van de nieuwe CRJ-900. Inmiddels bracht concurrent Embraer in 2002 de Embraer 170 op de markt (70-86 passagiers), en in 2004 de Embraer 190 (94-118 passagiers). Bombardier had geen product om deze toestellen serieus te beconcurreren.

Ontwikkeling

In juli 2004 werd de C-serie aangekondigd met een beoogde capaciteit van 110 tot 130 passagiers. De start van de levering stond initieel gepland voor 2013. Het model moet niet alleen de strijd aan gaan met de Embraer 170 en 190, maar ook het marktsegment van de kleinste verkeersvliegtuigen van Boeing en Airbus betreden. Belangrijke concurrenten van de C-serie zijn daarom de Airbus A319 NEO, Boeing 737 MAX7, Irkut MC-21-200 en de Embraer 190/195 E2.

Bombardier besloot twee modellen te ontwikkelen: de CS100 met 110 zitplaatsen en de CS300 met 135 zitplaatsen in normale configuratie. De CS100 staat in officiële certificaten te boek als de Bombardier BD-500-1A10, de CS300 als Bombardier BD-500-1A11.[4] In eerste instantie zou van beide modellen een gewone en een extended range (ER) versie komen, maar die laatste is in 2012 geannuleerd.

Op 31 januari 2006 kondigde Bombardier aan de ontwikkeling van de C-serie stil te leggen vanwege een gebrek aan orders. Een jaar later werd de ontwikkeling hervat en in juli 2008 begon de officiële verkoop van het toestel. Op 16 september 2013 maakte een CS100 de eerste testvlucht vanaf Mirabel in Montreal, Québec, Canada.[5] Tot en met 1 mei 2014 was 280 uur aan testvluchten gemaakt met de C-serie, terwijl er 2400 uur vereist is voordat het toestel in dienst genomen mag worden.[6] Begin februari 2015 waren 900 vlieguren gemaakt met vijf CS100-toestellen. Op 27 februari 2015 voltooide de CS300 haar eerste vlucht.[7]

Vanwege vertragingen tijdens de testfase is de levering van de CS100 uitgesteld tot de tweede helft van 2015.[8] De eerste CS300 moet zes maanden later volgen. Bombardier schat de totale ontwikkelingskosten van de C-serie op 4,4 miljard dollar.[6]

Door de aanhoudende onzekerheid rond de C-serie werd in oktober 2017 bekendgemaakt dat Airbus een meerderheidsbelang neemt in het C-serie-programma. Airbus neemt een belang van 50,01%. Bombardier behoudt een aandeel van 31 procent en houdt ook de productie van de toestellen in Canada. De marketing en verkoop van de toestellen gaat onder de vlag van Airbus. De introductie van de C-serie in het gamma van Airbus betekent het einde van de Airbus A319. De C-serie is een toevoeging op de A320-familie van Airbus.[9]

Op 10 juli 2018 maakte Airbus bekend dat de C-serie voortaan Airbus A220 gaat heten.[10]

In januari 2019 werd bekend dat Airbus kijkt naar een verder verlengde versie van de A220, die de A220-500 zou kunnen gaan heten. Airbus zelf heeft dit nog niet officieel bevestigd, daar dit in deze fase nog slechts een studie is, Begin 2020 gaf Air France aan geïnteresseerd te zijn, mocht Airbus deze variant ontwikkelen.[11]

Orders

JaarCS100CS300Totaal
2008000
2009331750
201004040
2011281543
201251015
201303434
201406161
2015000
20162295117
201701212
20180165165
201975663
2020 0 58 58
Totaal95563658

Orders (exclusief opties) per 31 maart 2020.[12] Eventuele annuleringen zijn verrekend in het desbetreffende jaar.

Specificaties

Airbus A220[13][14]
A220-100 A220-300
Interieur
Interieurbreedte 3,28 m
Interieurhoogte 2,11 m
Aantal stoelen
Maximum 125 160
1 klasse 110 135
2 klassen 108 130
Stoelconfiguratie in economy class 3-2
Afmetingen
Lengte 35,0 m 38,7 m
Rompbreedte 3,7 m
Hoogte 11,5 m
Spanwijdte 35,1 m
Vleugeloppervlakte 112,3 m²
Gewicht
Operationeel leeggewicht 33.300 kg (nog) niet bekend
Maximaal startgewicht 63.100 kg 69,900 kg
Maximaal gewicht bij landing 50.802 kg 57.606 kg
Maximaal laadvermogen 14.583 kg 18.552 kg
Motoren (x2)
Producent, type
en stuwkracht
Pratt & Whitney[15] PW1519G
84,1 kN
PW1521G
93,4 kN
PW1524G
103,6 kN
PW1521G
93,4 kN
PW1524G
103,6 kN
Snelheid
Kruissnelheid Mach 0,78 (828 km/u)
Maximale snelheid Mach 0,82 (870 km/u)
Vlieghoogte
Maximale hoogte 12.497 m
Overige
Maximale reikwijdte 6.250 km
Reikwijdte bij volledige belading (nog) niet bekend
Benodigde startbaanlengte bij volledige belading 1.463 m 1.890 m
Vrachtcapaciteit 23,7 m³ 31,6 m³
Maximale hoeveelheid brandstof (nog) niet bekend
Zie de categorie Airbus A220 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.