Adriaan Lubbers

Adriaan Lubbers (Amsterdam, 22 januari 1892 - New York, 16 mei 1954) was een Nederlands glasschilder, schilder, tekenaar, decorschilder, theatervormgever en lithograaf.[1]

Na enkele jaren middelbare school studeerde Lubbers werktuigbouwkunde aan de MTS. Vanwege zijn vaders weigering hem een kunstopleiding te laten volgen schilderde en tekende Lubbers uitsluitend in zijn vrije tijd.

Lubbers werd als werktuigkundige door Werkspoor in 1911 uitgezonden naar Zuid-Amerika waar het onder meer in Buenos Aires woonde. Hij woonde ook enige tijd met meerdere kunstenaars in een boerderij op de Veluwe en legde zich daar steeds meer toe op het schilderen. Hoewel hij nooit les heeft genomen leerde hij veel van andere kunstenaars die hij kende, zoals Leo Gestel. Vervolgens vertrok hij met een vriend voor enkele jaren naar New York waar hij in zijn vrije tijd tekende en schilderde. Na een paar jaar Parijs, waar hij Piet Mondriaan leerde kennen, vestigde Lubbers zich in 1932 definitief in Laren. In 1950 was hij oprichter van de stichting Kunst en Bedrijf waarvan hij tot 1953 directeur zou zijn.

Voor de eetzaal van de kajuitklasse op de Nieuw Amsterdam (II), het vroegere vlaggenschip van de Holland-Amerika Lijn, vervaardigde hij twee grote schilderijen.