(101955) Bennu

Bennu werd op 11 september 1999 ontdekt tijdens een onderzoek naar aardscheerders door het LINEAR-project. De planetoïde kreeg als voorlopige aanduiding (101955) 1999 RQ₃₆.[2] In 2012 werd een wedstrijd onder scholieren uitgeschreven door de Universiteit van Arizona, The Planetary Society en het LINEAR-project om de naam van de planetoïde te bepalen. De wedstrijd werd gewonnen door een negenjarige jongen die de naam Bennu had verzonnen, als verwijzing naar de Egyptische mythische vogel Benoe.[3]

De eigenschappen van Bennu zijn vanaf 1999 uitvoerig bestudeerd waardoor veel bekend is over de planetoïde. De planetoïde heeft de vorm van een oblate sferoïde met een diameter van circa 490 meter. Oorspronkelijk werd gedacht dat het oppervlak van Bennu redelijk vlak was, met één uitstekende rots van 10 tot 20 meter.[4] Onderzoek uitgevoerd door ruimtesonde OSIRIS-REx wees echter uit dat het oppervlak hobbelig is en meer dan 200 rotsen telt die hoger dan 10 meter zijn, waarvan de grootste 58 meter in omtrek is.[5]

Astrometrische observaties tussen 1999 en 2013 hebben aangetoond dat Bennu wordt beïnvloed door het Yarkovsky-effect, waardoor de halve lange as elk jaar met circa 284 meter afdrijft.[6] Verdere observaties gaven aan dat de bulkdichtheid circa 1190 kg per kubieke meter bedraagt, slechts iets dichter dan water. Wetenschappers denken daarom dat de binnenzijde van de planetoïde zeer poreus is. De geschatte massa bedraagt 7,329×10¹⁰.[5]

Rotatie

Animatie die de rotatie van Bennu weergeeft. De beelden zijn gemaakt door OSIRIS-REx op een afstand van circa 80 kilometer.

Bennu beweegt zich voort met circa 101.000 kilometer per uur. Fotometrische observaties hebben aangetoond dat het elke 4,3 uur om zijn eigen as draait. Onderzoek door OSIRIS-REx heeft uitgewezen dat Bennu's rotatie versnelt met ongeveer 1 seconde per eeuw.[7] De snellere rotatie wordt veroorzaakt door het YORP-effect. Zonlicht dat op de planetoïde valt, wordt weerkaatst in de ruimte. De verandering in de richting van het licht drukt op de planetoïde en zorgt ervoor dat deze sneller draait.[7]

Animatie van de benadering in de periode 2128 tot 2138, waarbij de dichte benadering van 2135 te zien is.
  (101955) Bennu   ·   Aarde  

Bennu beschrijft een baan om de Zon die ongeveer 437 dagen duurt. Eén keer in de zes jaar kruist hij met de Aarde.[11] Op 23 september 2060 zal de planetoïde op 0,004 AE (750.000 km) de Aarde passeren met een schijnbare magnitude van 12,3.[12] Op 25 september 2135 zal de nominale benaderingsafstand tot de Aarde 0,002 AE (300.000 km) bedragen en zal de dichtste benaderingsafstand 0,0007 AE (100.000 km) bedragen.[12] Er is geen kans dat het de Aarde zal raken in 2135.[13] De benadering in 2135 zorgt ervoor dat het niet geheel zeker is hoe de baan van Bennu zich in de verdere toekomst gaat vervolgen. Of de Aarde de baan van de planetoïde gaat beïnvloeden is mede afhankelijk van het feit of de planetoïde door een gravitationeel sleutelgat vliegt. Deze sleutelgaten zijn gebieden waar de zwaartekracht van de Aarde grote invloed uitoefent.

Volgens de huidige voorspellingen is er op 25 september 2175 een kans van 1 op 24.000 dat de Aarde geraakt zal worden. Op 24 september 2196 is de kans op een botsing met 1 op 11.000 het grootst. Er is tussen 2175 en 2199 een cumulatieve kans van 1 op 2700 dat er een botsing plaats zal vinden.[12] Bij een eventuele inslag wordt de kinetische energie die vrijkomt geschat op 1200 megaton in TNT-equivalent (ter vergelijking; het TNT-equivalent van de atoombom Little Boy was 15 kiloton).[12]

In het kader van het New Frontiers-programma van NASA is de ruimtesonde OSIRIS-REx op 8 september 2016 gelanceerd richting de planetoïde. Na een twee jaar durende reis bereikte de ruimtesonde op 3 december 2018 zijn doel.[14] Op 10 december 2018 maakte NASA bekend de chemische eigenschappen van water verstopt in gehydrateerde kleimineralen te hebben waargenomen, wat zou kunnen inhouden dat er vloeibaar water aanwezig was op het hemellichaam waarvan Bennu zich heeft afgesplitst.[15] Op 31 december 2018 manoeuvreerde OSIRIS-REx zich in een baan om Bennu. De ruimtesonde beweegt met een snelheid van 6 centimeter per seconde om Bennu.

• 
  Het uitstoten van materiaal
• 
  Close-upfoto van een met regoliet bedekt oppervlak.
• 
  Radarbeelden waarop de rotatie van Bennu is te zien
• 
  Detailopname van de zuidelijke hemisfeer

• Lijst van planetoïden