vert

Engels

Zelfstandig naamwoord

vert

  1. (heraldiek) sinopel

Frans
Uitspraak
  • Geluid:  vert    (hulp, bestand)
  • IPA: /vɛʁ/
Woordherkomst en -opbouw
  enkelvoud meervoud
  mannelijk   vert verts
  vrouwelijk   verte vertes

Bijvoeglijk naamwoord

vert m

  1. (kleur)  groen bn 
  2. (spreektaal) ontdaan, ontgoocheld
  1. «J’ai pas réussi mon examen de code, j’suis vert!»
    Ik heb de theorie van mijn rijexamen niet gehaald, daar ben ik kapot van! [1]

Verwijzingen
  1. Wouw, B. van de Woordenboek populair Frans - Nederlands 2e druk (2014) Uitgeverij Arti-Choc, Breda; p. 213
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.