vermanen
Nederlands
Woordafbreking
- ver·ma·nen
Woordherkomst en -opbouw
- van Middelnederlands vermanen; op te vatten als afgeleid van manen met het voorvoegsel ver- [1]
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| vermaan | vermanend |
| vermaning | |
| vermanen | |
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| vermanen |
vermaande |
vermaand |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
vermanen
- overgankelijk toespreken om gedrag te beïnvloeden, moreel aanspreken op gedrag
Gangbaarheid
- Het woord vermanen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'vermanen' herkend door:
| 96 % | van de Nederlanders; |
| 88 % | van de Vlamingen. |
Middelnederlands
Werkwoord
vermanen
- onovergankelijk onder de aandacht brengen of eisen van (met een voorwerp in de genitief)
- overgankelijk toespreken om gedrag te beïnvloeden, moreel aanspreken op gedrag
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.