uitwonen

Nederlands

Uitspraak

Geluid: uitwonen (hulp, bestand)
IPA: /ˈœʏtwonə(n)/

Woordafbreking

uit·wo·nen

Woordherkomst en -opbouw

samenstelling van uit bw en wonen ww [1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
uitwonen	woonde uit	uitgewoond
zwak -d	volledig

Werkwoord

uitwonen

overgankelijk door nonchalante bewoning en slecht onderhoud verslijten, doen vervallen

- Het huis uitwonen.
onovergankelijk niet intern verblijven, wonen (in het bijzonder: overnachten) op een andere plaats dan verwacht wordt van de leden van een bepaald gezin of verband

- Hij werd dus, op zijn 16e jaar, gescheiden van zijne ouders, broeders en zusters, van zijn huis en hof; Rolleweg en veste en molen, stad en Dunecollege moest hij verlaten, om te gaan uitwonen, half knecht, half leerling, in 't onbekende. [2]

Gangbaarheid

Het woord uitwonen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'uitwonen' herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
64 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
Walgrave, A. Het leven van Guido Gezelle, Vlaamschen priester en dichter deel 1 (1923) Maatschappij voor goede en goedkoope lectuur, Amsterdam; p. 43; geraadpleegd 2015-07-17

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.