triomfator

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘hij die een triomf viert’ voor het eerst aangetroffen in 1828 [1]
Naamwoord van handeling van triomferen met het achtervoegsel -ator [2]

triomfator m [3]

overwinnaar
(geschiedenis) een als overwinnaar ingehaalde en gevierde veldheer in het oude Rome

Het woord triomfator staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'triomfator' herkend door:

77 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	triomfator	triomfatoren triomfators
verkleinwoord	triomfatortje	triomfatortjes