tochtig

• Geluid:  tochtig    (hulp, bestand)

• toch·tig

• afgeleid van tocht, (stam van het werkwoord tochten) met het achtervoegsel -ig [1]

tochtig [2]

1. gepaard gaan met tocht (luchtstroom)

1. • Want hoe vlugger ik van deze tochtige plaats weg ben, hoe liever het mij is. [3] 

2. (vrouwelijk ??) dier dat naar paring verlangt

1. • De bromkoe was weer tochtig, het begon op de brulziekte te lijken 

• [2] bronstig

• tochtigheid

• Het woord tochtig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'tochtig' herkend door: