ruiter

• Geluid:  ruiter    (hulp, bestand)

• rui·ter

• Leenwoord uit het me Latijn, in de betekenis van ‘paardrijder’ voor het eerst aangetroffen in 1573 [1]
• Naamwoord van handeling van ruiten (roven, plunderen) met het achtervoegsel -er [2]

ruiter m

1. de berijder van een rijdier, meestal een paard

1. • De ruiter ging er in galop vandoor. 

2. iets dat ergens op zit en er boven uit steekt

1. • Je stelt de tabulator op deze schrijfmachine in door een ruitertje te plaatsen. 

1. • De ruitertjes op de hangmappen geven overzicht. 

2. een verticale plank op een nokgording ter ondersteuning van de nokvorsten

1. • De ruiter werd door de timmerman op de nokgording aangebracht. 

2. een rek waarop onder meer bonen worden gedroogd

1. • Waar in Zeeland worden bonen nu nog op ruiters gezet om te drogen? 

• bosruiter, dakruiter, eenruiter, groenpootruiter, hooiruiter, klaverruiter, poelruiter, splitruiter, springruiter, zandruiter

• Het woord ruiter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'ruiter' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.