rokken

Nederlands
o: houten staafje om vezels omheen te winden
Uitspraak
  • Geluid:  rokken    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈrɔkə(n)/
Woordafbreking
  • rok·ken
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘onderdeel van spinnewiel’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
  • mv: rok met de uitgang -en
  • o: van Middelnederlands rocke [2]

Zelfstandig naamwoord

rokken mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord rok
enkelvoud meervoud
naamwoord rokken rokkens
verkleinwoord rokkentje rokkentjes

Zelfstandig naamwoord

rokkeno [3]

  1. houten staafje om vezels omheen te winden, gebruikt bij het spinnen
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
rokken
rokte
gerokt
zwak -t volledig

Werkwoord

rokken [4] [5]

  1. overgankelijk op een spinrokken winden
Hyponiemen

Gangbaarheid
  • Het woord rokken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "rokken" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. rokken op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  4. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  5. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).

Noors
Woordafbreking
  • rok·ken
Naar frequentie > 50000

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokk

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokke
Schrijfwijzen


Nynorsk
Woordafbreking
  • rok·ken

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.