recitatief

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • re·ci·ta·tief
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘het zingend spreken’ voor het eerst aangetroffen in 1885 [1]
  • afgeleid van recitatie met het achtervoegsel -ief [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord recitatief recitatieven
verkleinwoord recitatiefje recitatiefjes

Zelfstandig naamwoord

recitatief o [3]

  1. (muziek) gedeelte in een opera e.d. op de manier van de gesproken rede
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord recitatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
63 %van de Nederlanders;
62 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "recitatief" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. recitatief op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.