provocateur
Nederlands
Woordafbreking
- pro·vo·ca·teur
Woordherkomst en -opbouw
- Naamwoord van handeling van provoceren met het achtervoegsel -ateur
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | provocateur | provocateurs |
| verkleinwoord | provocateurtje | provocateurtjes |
Zelfstandig naamwoord
provocateur m
- iemand die provoceert (anderen tracht te verleiden tot iets)
Gangbaarheid
- Het woord provocateur staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'provocateur' herkend door:
| 96 % | van de Nederlanders; |
| 96 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.