procurator

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • pro·cu·ra·tor
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘beheerder’ voor het eerst aangetroffen in 1392 [1]
  • van het Latijnse curare [verzorgen] met het voorvoegsel pro- met het achtervoegsel -ator [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord procurator procuratoren
procurators
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

procurator m [3]

  1. (geschiedenis) provinciale administrateur van de oude Romeinse keizers
  2. administrateur van een klooster
  3. (geschiedenis) vertegenwoordiger van een kerkprovincie bij zaken met de Romeinse congregaties
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord procurator staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
86 %van de Nederlanders;
84 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "procurator" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. procurator op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.