plassen

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • plas·sen
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘urineren’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1950 [1]
  • In de betekenis van ‘in water bewegen, klotsen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1599 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
plassen
plaste
geplast
zwak -t volledig

Werkwoord

plassen

  1. inergatief urineren, wateren
    • Hij heeft per ongeluk in zijn broek geplast. 
Vertalingen
    1. urineren   

Zelfstandig naamwoord

plassen mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord plas

Gangbaarheid
  • Het woord plassen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "plassen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3


Noors
Woordafbreking
  • plas·sen
Naar frequentie 2547

Zelfstandig naamwoord

plassen, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van plass


Nynorsk
Woordafbreking
  • plas·sen

Zelfstandig naamwoord

plassen, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van plass
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.