paf

• Geluid:  paf    (hulp, bestand)

• paf

• In de betekenis van ‘tussenwerpsel: nabootsing van geluid’ voor het eerst aangetroffen in 1717 [1]
• tw, zn: klanknabootsing [2]
• bn: [3]

paf! [4]

1. het geluid van een korte knal, bijvoorbeeld van een pistool

1. • En, paf! Er klonk een schot en hij lag gewond op de grond. 

paf m

1. het roken, met name van tabak

1. • De jeugd in dat land is nog aardig aan de paf. 

2. het geluid van een afgeschoten vuurwapen [5]

paf

1. verbaasd staand [6]
2. opgeblazen [7]

1. • Ik loop voor het Mariabeeld om de gang in, en opeens wordt de paffe stilte gespleten door een schreeuw.[8] 

• paffen, paffer, pafferig, pafpaal, pafzak

• Paf staan

paf

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Ik paf. 

2. gebiedende wijs van paffen
   

   • Paf! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van paffen
   

   • Paf je? 

• Het woord paf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'paf' herkend door:

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

paf

1. (spreektaal) bezopen, lazarus

1. «Vers la fin de la soirée, tout le monde était paf.»

   Tegen het eind van het feest was iedereen lazarus. [1]