ordonneren

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • or·don·ne·ren
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bevelen’ voor het eerst aangetroffen in 1520 [1]
  • Naamwoord van handeling van het Franse ordonner (met het achtervoegsel -eren) [2]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
ordonneren
ordonneerde
geordonneerd
zwak -d volledig

Werkwoord

ordonneren overgankelijk [3]

  1. bevelen
    • De politie ordonneert u dit terrein zo snel mogelijk te verlaten. 
  2. schikken, ordenen
Verwante begrippen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord ordonneren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
74 %van de Nederlanders;
77 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "ordonneren" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. ordonneren op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.