optutten

• Geluid:  optutten    (hulp, bestand)

• op·tut·ten

• samenstelling van  op bw  en  tuien ww , of samenstelling van  op bw  en  tuit ww [1]
• In de betekenis van ‘opdirken’ voor het eerst aangetroffen in 1961 [2]
• opdrikken, optuien [1]

optutten [3]

1. zichzelf of iemand anders opmaken, soms op het overdrevene af

1. • De meisjes gingen zich voor het feest eens heerlijk optutten. 

1. • We zijn doorgeslagen, vindt Verduyn, niet alleen wat betreft medische mogelijkheden. Het aankleden en optutten van een schoothondje, het houden van (te veel) katten in een kleine of stadse woonruimte: ze vindt het „schending van de integriteit” van het dier. Daarbij is vooral de hond de klos, zegt Avonturia-eigenaar Huybers. „Die werkt gewoon mee. Een hond heeft een baas, een kat heeft personeel.” [4] 

• opdirken, opmaken, opdoffen, optakelen, opschikken

• Het woord optutten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'optutten' herkend door: