omstuwen

• Geluid:  omstuwen    (hulp, bestand)

• om·stu·wen

• samenstelling van  om bw  en  stuwen ww 

omstuwen [1]

1. duwend en dringend om iets of iemand heen staan

1. • Het eerste beeld van de verse wereldkampioene is zittend tegen een dranghek. Amechtig en niet-begrijpend staart ze naar de mensen die haar omstuwen. Wat een drukte toch, en waarom? Haar altijd scherpzinnige gezicht heeft plots iets dommigs gekregen, alsof ze haar intellectuele vermogens over de steile Via Salviati heeft uitgesmeerd. [2] 

1. • We volgen de banchine, de kades dicht aan het water. Afgezien van een enkele roeiboot wordt er niet gevaren. Maar bij de Ponte Duca d’Aosta moeten we omhoog, want de kades staan onder water. Nu volgen we de oever van de woonkazernes met op vele hoeken aantrekkelijke kroegen waar op grote tv-schermen in kleine jurkjes de veline (de ‘kopieën’) de gebruikelijke lelijke ouwe kerel omstuwen. Aan de overzijde pronken palazzi. Halverwege de kadewand hangen tennisbanen, met hun eigen veline. [3] 

• Het woord omstuwen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.