legende

• Geluid:  legénde    (hulp, bestand)
  • IPA: / ləˈɣɛndə / [zelfstandig naamwoord]
• Geluid:  légende    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈleɣɛndə / [werkwoord]

• le·gen·de

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘verhaal van een wonder, sage’ voor het eerst aangetroffen in 1446 [1]
• [zelfstandig naamwoord] van Middelnederlands legende, cognaat met Duits Legende, Engels legend en Frans légende [2][3]
• [werkwoord] legend met de uitgang -e

legende v/m

1. verhaal dat uit het verleden is overgeleverd

1. • Zo, althans, zegt de legende over Grote Pier. 

2. (figuurlijk) tot de verbeelding sprekende beschrijving van een gebeurtenis uit het verleden die gangbaar is, maar waarvan de juistheid in twijfel wordt getrokken

1. • Volgens de legende heeft hij zijn zakenimperium eigenhandig opgebouwd, maar in werkelijkheid is het vooral een erfenis van zijn vader. 

2. (figuurlijk) persoon over wiens daden veel wordt gesproken

1. • Door zijn jarenlange succes met eenvoudige middelen werd hij een legende onder goochelaars. 

2. (numismatiek) tekst die op de voorkant of achterkant van een munt langs de buitenrand staat

1. • De legende moet niet worden verward met het randschrift dat op de zijkant van een munt staat. 

• overlevering
• [1] volksoverlevering

legende

1. verbogen vorm van het onvoltooid deelwoord van legen

1. • Mijn postvak legende kwam ik een bericht tegen dat ik eerder niet gelezen had. 

• Het woord legende staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'legende' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• van Latijn legenda "wat gelezen moet worden", cognaat met Middelhoogduits legende [1]

legende v

• (religie) (christelijk) voorlezen van een deel van de Bijbel of de levensbeschrijving van een heilige als deel van een kerkdienst
• (religie) (christelijk) boek met verhalen over een of meer heiligen
• (figuurlijk) beschrijving van vroegere belevenissen

• Nederlands: legende