klokken

Nederlands

Uitspraak

Geluid: klokken (hulp, bestand)

Woordafbreking

klok·ken

Woordherkomst en -opbouw

Een klanknabootsend woord (onomatopee).

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
klokken	klokte	geklokt
zwak -t	volledig

Werkwoord

klokken

een tijd opnemen

- Zij klokte een tijd van 2:14:34,34.
een geluid voortbrengen dat als "klok" klinkt

- De kippen klokten opgewonden.

- Het water klokte toen de luchtbel ontsnapte.

Verwante begrippen

[1] timing

Vertalingen

2. een geluid voortbrengen dat als "klok" klinkt

Duits: blubbern ^(de), glucken ^(de), gluckern ^(de), glucksen ^(de)

Spaans: cloquear ^(es)

Zelfstandig naamwoord

klokken mv

meervoud van het zelfstandig naamwoord klok

Gangbaarheid

Het woord klokken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'klokken' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Deens

Uitspraak

Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

klok·ken

Naar frequentie	523

Zelfstandig naamwoord

klokken

nominatief bepaald gemeenschappelijk geslacht enkelvoud van klokke

Noors

Uitspraak

Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
IPA: / ˈklɔkən /

Woordafbreking

klok·ken

Naar frequentie	809

Zelfstandig naamwoord

klokken

nominatief bepaald mannelijk enkelvoud van klokke

Synoniemen

klokka, v

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.