instinctief
Nederlands
Woordafbreking
- in·stinc·tief
Woordherkomst en -opbouw
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | instinctief | instinctiever | instinctiefst |
| verbogen | instinctieve | instinctievere | instinctiefste |
| partitief | instinctiefs | instinctievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
instinctief
- direkt uit de instincten ontstaand zonder nadenken of beredeneren
- Ik schaats naar de anderen toe, we schuiven een stukje op, nog iets dichter naar de rots. Het ijs is niet langer doorzichtig hier maar melkwit en bros. „Niet zo dicht bij de rots!” hoor ik Anna roepen, maar het is al te laat: samen met drie anderen zak ik door het ijs. Eerst tot mijn middel: het blok ijs waar ik op stond bevindt zich nog altijd onder me, en instinctief denk ik me erop te kunnen afzetten en zo weer uit het wak te klimmen. Maar dan schiet de minischots onder me vandaan en zink ik tot aan mijn nek. Niet kopje onder gelukkig: daar zorgt de rugzak voor. [1]
Gangbaarheid
- Het woord instinctief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'instinctief' herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 98 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
- NRC Gemma Venhuizen 9 december 2016
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.