huppelen

• Geluid:  huppelen    (hulp, bestand)

• hup·pe·len

• In de betekenis van ‘zich springend voortbewegen’ voor het eerst aangetroffen in 1477 [1]
• frequentatief gevormd uit huppen met het achtervoegsel -el [2]

huppelen

1. inergatief zich met kleine sprongetjes voortbewegen

1. • Er werd gehuppeld en trouwtjegesprongen op het schoolplein. 

2. ergatief zich met kleine sprongetjes ergens naartoe bewegen

1. • Vrolijk fluitend huppelde zijn dochtertje naar de deur. 

1. • Maar nu eerst: de polka! Voor een grandioze afsluiting van het uur mochten de kinderen in paren van twee naar de overkant van de zaal huppelen onder begeleiding van een vrolijke dans. [3] 

• aanhuppelen, doorhuppelen, inhuppelen, ophuppelen, rondhuppelen, weghuppelen

• gehuppel, huppelkut, huppelolie, huppelpasje, huppeltrut, huppelwater

• Het woord huppelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'huppelen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.